Ablacja jako skuteczna metoda walki z arytmią

Co powinien zrobić lekarz POZ, gdy zgłasza się do niego pacjent z migotaniem przedsionków?

Przede wszystkim powinien zebrać wywiad w kierunku występowania kołatań serca. Musimy wiedzieć, czy jest to pierwszy epizod w życiu czy kolejny i czy epizodów było wiele. Kolejną niezwykle istotną rzeczą jest wykonanie EKG spoczynkowego w każdym przypadku stwierdzenia kołatań serca. Może być tak, że pacjent ma nie jedną, ale dwie lub więcej różnych arytmii, co całkowicie może zmienić plany zabiegowe. Powtarzanie wykonywania kolejnych zapisów EKG przy braku uchwycenia migotania za pierwszym razem powinno być rutynową strategią zmierzającą do udokumentowania napadów arytmii. Podstawą kwalifikacji do zabiegu ablacji nie mogą być wyłącznie informacje o kołataniu serca, uczuciu nierównej pracy serca itp., ale udokumentowane zapisem elektrokardiograficznym zaburzenia rytmu serca. Pacjent powinien otrzymać skierowanie do szpitala w celu wykonania ablacji. Upraszczamy w ten sposób ścieżkę. Nie musimy każdego pacjenta wysyłać do poradni kardiologicznej, ponieważ bardzo wydłuża to czas oczekiwania na dalsze działania, szczególnie w obecnej sytuacji epidemiologicznej. W określonych jasnych przypadkach możemy, a nawet powinniśmy zastosować drogę „na skróty”. Sądzę również, że lekarz rodzinny powinien zwrócić uwagę na to, czy pacjent, u którego już stwierdzono migotanie przedsionków, stosuje skuteczne leczenie przeciwkrzepliwe. Jest ono wstępnym warunkiem dopuszczenia do zabiegu ablacji. W przypadku jego braku decydujemy się na przesunięcie terminu zabiegu lub wykonanie przezprzełykowego badania echokardiograficznego, badania nierzadko źle znoszonego przez niektórych pacjentów.

Wykonanie jakich badań powinien zlecić lekarz POZ, aby potwierdzić migotanie przedsionków?

To, co jest bezwzględnie konieczne, to zapisy EKG – to parametr kluczowy. W niektórych przypadkach przydatne może się okazać wykonanie 24-godzinnego EKG, czyli badania holterowskiego. Bardzo cenne byłoby wykonanie podstawowych badań laboratoryjnych, w tym morfologii, kreatyniny, jonogramu, tj. oznaczenia stężenia jonów potasu, magnezu, wykonanie oznaczenia TSH i ewentualnie fT3, fT4, sprawdzenie skuteczności leczenia przeciwkrzepliwego (na przykład oznaczenie INR przy stosowaniu niektórych leków z grupy doustnych antykoagulantów) itp. Musimy wiedzieć, czy pacjent nie ma chorób współistniejących, które mogą wywoływać tę arytmię lub jej sprzyjać, na przykład niedokrwistości,...


Pełna treść artykułu...