List do redakcji
Olbrzymie kłykciny kończyste u 10-miesięcznej dziewczynki

Olbrzymie kłykciny kończyste są rzadką, specyficzną manifestacją skórnej i śluzówkowej infekcji wirusem brodawczaka ludzkiego (ang. human papilloma virus – HPV). Najczęstszym czynnikiem etiologicznym kłykcin olbrzymich są HPV typu 6 i 11, nierzadko stwierdza się również obecność tzw. typów onkogennych (16, 18, 33). Do czynników sprzyjających powstaniu zmian olbrzymich należą: immunosupresja, niski poziom higieny, infekcje florą beztlenową oraz przewlekły stan zapalny. Z klinicznego punku widzenia istotna jest możliwość transformacji zmian w raka kolczystokomórkowego (guz Buschkego-Lowensteina). Wykwity zazwyczaj lokalizują się w okolicy odbytu i częściej spotykane są u mężczyzn. Niezwykle rzadko problem dotyczy dzieci, dlatego celowe – zdaniem autorów – wydawało się przedstawienie przypadku 10-miesięcznej dziewczynki, u której rozpoznano olbrzymie kłykciny kończyste okolicy anogenitalnej [1–3].
Ogólnie zdrową, 10-miesięczną dziewczynkę konsultowano z powodu rozległych grudkowo-hiperkeratotycznych zmian okolicy warg sromowych i odbytu odpowiadających klinicznie kłykcinom kończystym (ryc. 1). Wykwity obserwowano od kilku tygodni, a ich obecność stwierdzono podczas hospitalizacji dziecka na oddziale pediatrycznym w innym mieście z powodu infekcji dróg oddechowych. Ze względu na trudną sytuację społeczno-ekonomiczną rodziny (matka nie mogła pozostać z dzieckiem w klinice), leczenie zabiegowe odroczono, rekomendując miejscowe stosowanie podofilotoksyny. Ze względu na nieznane źródło i drogę zakażenia (matka nie była nosicielką HPV) oraz niemożność wykluczenia nadużycia seksualnego (dzieckiem opiekowały się przygodne, niespokrewnione osoby) sprawę zgłoszono do prokuratury rejonowej. W badaniu ginekologicznym dziecka nie stwierdzono patologii. W zmianach skórnych wykazano obecność DNA HPV typ 6 i 11. W związku z progresją zmian obserwowaną podczas wizyty kontrolnej (ryc. 2) podjęto decyzję o leczeniu zabiegowym. W znieczuleniu ogólnym masy guza ścięto nożem elektrycznym, a podstawę wykwitów poddano elektrodesykacji i kriodestrukcji (ryc. 3). Badanie histopatologiczne potwierdziło rozpoznanie kliniczne, nie wykazano obecności komórek atypowych. Dziewczynka okres okołooperacyjny zniosła dobrze. Po zagojeniu rany, podczas kolejnych wizyt kontrolnych nie obserwowano nawrotu zmian ani powstania blizn (ryc. 4).
Wydaje się, że przedstawiony przypadek dobrze ilustruje problemy terapeutyczne oraz prawne związane z anogenitalną infekcją HPV u dzieci. Metody leczenia kłykcin kończystych u dzieci nie różnią się od stosowanych u osób dorosłych. Wśród leków miejscowych zastosowanie znalazły podofilotoksyna, imikwimod oraz polifenon. Do metod ablacyjnych należą: waporyzacja laserowa, kriodestrukcja, elektrokoagulacja, elektrodesykacja oraz wycięcie chirurgiczne. Wydaje się, że przedstawiona metoda leczenia olbrzymich kłykcin kończystych stosowana w gdańskiej klinice dermatologicznej jest skuteczna i bezpieczna również u dzieci [4, 5]. Pomimo że obecność kłykcin w okolicy anogenitalnej u dzieci nie może być dowodem nadużycia seksualnego, ta droga przeniesienia infekcji powinna być brana pod uwagę. Innymi drogami transmisji wirusa są bezpośredni kontakt z zakażoną skórą, np. podczas zabiegów pielęgnacyjnych, przeniesienie przez dziecko wirusów z innej okolicy oraz zakażenie okołoporodowe.

Konflikt interesów

Autorzy deklarują brak konfliktu interesów.

Piśmiennictwo

1. Patel H., Wagner M., Singhal P., Kothari S.: Systematic review of the incidence and prevalence of genital warts. BMC Infect Dis 2013, 25, 13-39.
2. Salomon J., Szepietowski J.: Kłykciny kończyste – nowości w leczeniu. Przegl Dermatol 2014, 101, 211-216.
3. Spinu D., Rădulescu A., Bratu O., Checheriţă I.A., Ranetti A.E., Mischianu D.: Giant condyloma acuminatum – Buschke-Lowenstein disease – a literature review. Chirurgia (Bucur) 2014, 109, 445-450.
4. Bussen S., Sütterlin M., Schmidt U., Bussen D.: Anogenital warts in childhood – always a marker for sexual abuse? Geburtshilfe Frauenheilkd 2012, 72, 43-48.
5. Altinay-Kirli E., Güçer S., Karnak I.: Perianal giant condyloma acuminata in an infant: an alarming lesion for a pediatric surgeon. Turk J Pediatr 2011, 53, 333-336.
Michał Sobjanek, Aleksandra Wilkowska
Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego