Ryzyko pojawienia się zakażeń dolnych dróg moczowych i ich nawrotów u pacjentów w starszym wieku – zasady kompleksowego postępowania

Wstęp

Wydłużenie się życia społeczeństw w krajach rozwiniętych w związku z coraz doskonalszym i wcześ­niejszym rozpoznawaniem oraz skuteczniejszym leczeniem cywilizacyjnych chorób układu sercowo-naczyniowego i nowotworów skłaniają opiekę zdrowotną do zwrócenia większej uwagi na choroby obniżające jakość życia. Należą do nich zakażenia dróg moczowych, zwłaszcza nawracające. Kobiety, które żyją przeciętnie o 8–10 lat dłużej od mężczyzn, są szczególnie narażone na te stany chorobowe.

Występowanie zakażeń dróg moczowych

Zakażenia dróg moczowych należą do najczęściej występujących chorób infekcyjnych, zwłaszcza u kobiet zarówno w okresie przed menopauzą, jak i po niej. Kobiety chorują pięciokrotnie częściej niż mężczyźni, chociaż w starszym wieku proporcje się zmieniają z powodu występowania u mężczyzn chorób gruczołu krokowego i zaburzeń w odpływie moczu. Takie zakażenia zaliczamy jednak już do powikłanych, tzn. pojawiających się na podłożu innych zmian patologicznych. U co drugiej kobiety w ciągu życia dochodzi do zakażenia dróg moczowych wymagającego leczenia. Częstość występowania zakażeń ma oczywiście konsekwencje społeczne i ekonomiczne. Zakażenia dolnych dróg moczowych charakteryzuje ponadto skłonność do nawracania i utrzymywania się w postaci przewlekłej lub bezobjawowej.
Za zakażenie nawrotowe uważa się objawową infekcję, która pojawiła się trzykrotnie w ciągu roku lub dwukrotnie w ciągu 6 miesięcy. Do nawrotu zakażenia dolnych dróg moczowych dochodzi najczęściej w pierwszym roku po pierwotnej infekcji. Na ponowne wystąpienie zakażenia mają wpływ te same czynniki, utrzymujące się, które spowodowały zakażenie pierwotne, jak również niestosowanie odpowiedniej profilaktyki i nieprzestrzeganie uznanych zasad leczenia [1–9].

Profilaktyka nawracających zakażeń układu moczowego

Zasady i zalecenia dotyczące postępowania z chorymi, u których rozpoznano niepowikłane zakażenie dróg moczowych, są systematycznie opracowywane, modyfikowane i publikowane przez towarzystwa naukowe, w tym European Association of Urology (EAU) i Polskie Towarzystwo Urologiczne (PTU) [1, 9].
Zalecenia EAU/PTU z 2021 i 2022 r. wprowadziły pewne modyfikacje i samodzielność w rozpoczęciu leczenia przez pacjentki w związku z rygorami wynikającymi z pandemii COVID-19 [1].
Być może obecność i utrzymywanie się pomimo szczepień specyficznych zakażeń wirusowych przebiegających z obniżeniem odporności ogólnoustrojowej stanie się dodatkowym...


Pełna treść artykułu...