Insulinosekrecja we wczesnej fazie cukrzycy typu 1 i nowe nadzieje terapeutyczne na jej utrzymanie 

Cukrzyca typu 1 (T1D) jest chorobą autoimmunologiczną, w której przebiegu dochodzi do utraty funkcjonalnej masy komórek beta trzustki i stopniowego zaniku insulinosekrecji. Wczesne rozpoznanie T1D, szybkie wdrożenie leczenia insuliną, odpowiednia edukacja chorych oraz immunointerwencje terapeutyczne – to obecnie najbardziej istotne czynniki, które poprzez wydłużenie okresu insulinosekrecji we wczesnym etapie choroby mogą w przyszłości zmaksymalizować szansę na redukcję ryzyka, a nawet uniknięcie powikłań przewlekłych cukrzycy. Artykuł stanowi omówienie zagadnienia insulinosekrecji w początkowych fazach T1D i wybranych najnowszych badań nad opracowaniem terapii wspomagających tradycyjne leczenie.

Type 1 diabetes mellitus (T1DM) is an autoimmune disease with a progressive loss of pancreatic beta cell functional mass and subsequent impairment of insulin secretion. At present, the most important factors that help sustain insulin secretion at the early stage of the disease and have the potential to reduce the risk or even prevent long-term diabetic complications include early diagnosis, early initiation of the insulin therapy, an appropriate education of patients and immunotherapeutic interventions. In this paper, the issue of insulin secretion at the early stage of T1DM and some of the most recent research on novel therapies supporting traditional treatments are discussed.