Novel methods in diagnostics and therapy
Percutaneous pulmonary valve implantation

Nabyte wady zastawki płucnej należą do rzadkości, natomiast nieprawidłowości drogi odpływu prawej
komory (ang. right ventricle outflow tract – RVOT) u chorych po operacjach wad wrodzonych serca są częstym problemem klinicznym. Największą grupę stanowią chorzy po operacji tetralogii Fallota, bez względu na sposób przeprowadzenia operacji korekcji całkowitej. Zarówno poszerzenie RVOT za pomocą łaty osierdziowej, jak i wszczepienie konduitu skutecznie korygują zwężenie RVOT. Po kilku lub kilkunastu latach dochodzi do zmian degeneracyjnych prowadzących do zwężenia lub niedomykalności płucnej [1]. Drugą grupą chorych z dysfunkcją RVOT są osoby po korekcji chirurgicznej atrezji płucnej lub przełożenia wielkich naczyń ze stenozą płucną, u których zastosowano konduit łączący prawą komorę (RV) z tętnicą płucną [2]. Ostatnio coraz częściej problem ten dotyczy także chorych po operacji Rossa, u których stwierdza się zmiany degeneracyjne homograftu implantowanego w miejsce przeszczepionej w ujście aortalne zastawki płucnej [3].
Niewielka niedomykalność płucna we wczesnym okresie pooperacyjnym nie stanowi problemu klinicznego. Z czasem jednak przewlekłe przeciążenie objętościowe RV prowadzi do rozstrzeni oraz jej skurczowej i rozkurczowej niewydolności. Poszerzenie jamy RV powoduje rozciągnięcie pierścienia trójdzielnego i zwiększenie lub powstanie niedomykalności trójdzielnej, która przyczynia się do dalszej rozstrzeni RV, zwiększając ryzyko wystąpienia objawów niewydolności RV i nagłego zgonu [4–6].
Chorzy z istotną niedomykalnością lub zwężeniem zastawki płucnej wymagają reoperacji przed wystąpieniem cech dysfunkcji RV, często już po kilku latach od zabiegu, a nieraz kilkakrotnie w ciągu życia. Kolejne operacje obarczone są coraz wyższym ryzykiem, podczas gdy odstąpienie od korekcji grozi rozwinięciem objawów niewydolności RV. Określenie optymalnego momentu przeprowadzenia reoperacji jest bardzo trudne. Zwykle na operację kieruje się chorych, u których występują objawy w postaci ograniczenia tolerancji wysiłku i zaburzeń rytmu serca, postępująca rozstrzeń RV i upośledzenie jej kurczliwości, szczególnie gdy istnieją czynniki dodatkowo zwiększające przeciążenie objętościowe RV, jak rezydualny ubytek przegrody międzykomorowej, zwężenie RVOT lub niedomykalność trójdzielna [7]. Wiadomo, że im większe uszkodzenie RV, tym mniejsza szansa na poprawę jej funkcji po operacji. Jak wynika z wieloletnich obserwacji, znacznie lepsze...


View full text...