Per capita i for service

Rozmowa z prof. Andrzejem Steciwką, kierownikiem Katedry i Zakładu Medycyny Rodzinnej Akademii Medycznej we Wrocławiu, prezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej


Od czasu pojawienia się w polskim systemie ochrony zdrowia lekarzy rodzinnych minęło kilkanaście lat. Czy uważa pan, że to rozwiązanie było korzystne dla służby zdrowia?
Oczywiście, że tak. Byłem i nadal jestem przekonany, że jest to jedno z zasadniczych, dobrych rozwiązań restrukturyzacji systemu ochrony zdrowia w Polsce. Powoduje łatwiejszy dostęp do lekarza, szybszą diagnostykę i terapię oraz wprowadza znaczne oszczędności finansowe związane z nakładami na ochronę zdrowia. Pragnę podkreślić, że rozwiązanie to sprawdziło się w wielu krajach Europy, a Unia Europejska, obiecując wsparcie finansowe procesu restrukturyzacji ochrony zdrowia w Polsce, uzależniła przyznanie dotacji od wprowadzenia praktyk lekarzy rodzinnych jako systemu podstawowej opieki medycznej.
Jaka jest rola lekarzy rodzinnych w systemie ochrony zdrowia?
Stanowią oni pierwszą linię kontaktu z pacjentem. Dzięki lekarzom rodzinnym zmniejsza się dystans między chorymi a ośrodkami medycznymi. Ważne jest, aby praktyki lekarza rodzinnego spełniały trzy podstawowe warunki: lekarz prowadzący praktykę musi mieć specjalizację z medycyny rodzinnej, przychodnie muszą mieć odpowiednią liczbę pomieszczeń oraz muszą być wyposażone w odpowiedni sprzęt i aparaturę diagnostyczno-leczniczą (ponad 80 pozycji). W efekcie lekarz rodzinny powinien umieć zdiagnozować problemy zdrowotne u co najmniej 80 proc. zgłaszających się do niego podopiecznych, a w uzasadnionych przypadkach kierować do specjalistów różnych dyscyplin czy lecznictwa zamkniętego. Takie przypadki stanowią ok. 20 proc. wszystkich problemów, z jakimi zgłaszają się pacjenci do lekarza poz.
Czy w sferze ekonomicznej lekarze rodzinni bardziej mogą się przysłużyć systemowi czy pacjentom?
Lekarze rodzinni działają na korzyść zarówno jednej, jak i drugiej strony. Warto podkreślić, że wszystko ma służyć dobru pacjenta. Na przykład osobie z zaawansowaną chorobą, która musi czekać na konsultację specjalisty nawet 3 lub 4 miesiące, dobrze wykształcony lekarz rodzinny może pomóc niemal natychmiast, ponieważ jest on codziennie obecny w swojej praktyce, może również odbyć wizytę domową.

Pojawia się jednak problem: jak rozgraniczyć kompetencje lekarza rodzinnego i specjalisty?...


View full text...