Ryzyko wystąpienia obrzęku mózgu u dzieci z kwasicą ketonową w przebiegu cukrzycy typu 1

Kwasica ketonowa (DKA) jest najczęstszym ostrym powikłaniem cukrzycy typu 1 (T1DM) u dzieci. Spośród wszystkich ostrych powikłań cukrzycy typu 1 kwasica ketonowa związana jest z największym ryzykiem wystąpienia obrzęku mózgu. Celem pracy było przedstawienie stanu wiedzy dotyczącego oceny ryzyka wystąpienia obrzęku mózgu u pacjentów z kwasicą ketonową w przebiegu cukrzycy typu 1. Szybkie zmiany osmolarności, zmniejszenie perfuzji tkanki mózgowej oraz zmniejszenie współczynnika dyfuzji  z powodu dominacji płynu pozakomórkowego lub wpływu zwiększonej ilości ciał ketonowych na śródbłonek prowadzą do rozwoju DKA. Ocena stanu neurologicznego pacjenta jest podstawowym działaniem mającym na celu wczesne wykrycie obrzęku mózgu  u pacjentów z kwasicą ketonową. Badania obrazowe: CT i NMR wykorzystywane w diagnostyce obrzęku mózgu nie zawsze korelują ze stanem klinicznym pacjenta, będąc równocześnie badaniami inwazyjnymi. Ocena zmian stężenia interleukiny-1 i stężenia interleukiny-8 wydaje się obiecującym sposobem oceny ryzyka wystąpienia powikłań neurologicznych, a także zapobiegania im. Uważna obserwacja pacjenta z kwasicą ketonową w przebiegu cukrzycy typu 1 oraz zastosowanie właściwego leczenia nie pozwalają wykluczyć obrzęku mózgu, co skłania do poszukiwania nowych biomarkerów pozwalających na dokładniejszą ocenę ryzyka wystąpienia obrzęku mózgu.

Diabetic ketoacidosis (DKA) is the most common acute complication of type 1 diabetes mellitus (T1DM) in children. Among all acute complications of T1DM, DKA is a complication with the greatest risk of cerebral edema. The aim of this article was to present current research on the assessment of the risk of cerebral edema in patients with diabetic ketoacidosis in the course of T1DM. The development of DKA in T1DM is associated with rapid changes in osmolarity and the reduction of the brain tissue perfusion and decreased diffusion coefficient due to the dominance of the extracellular fluid or the impact of increased amounts of ketones on the endothelium. The assessment of the patient’s neurological status is the primary measure aimed at early detection of cerebral edema in patients with DKA. As well, neuroimaging studies including CT and MRI are helpful in detecting brain edema but sometimes they can be too invasive and do not clearly correlate with the patient’s clinical state. The assessment of dynamic changes in interleukin-1 and interleukin-8 concentrations in diabetic ketoacidosis at diagnosis and during the treatment of patients can also help to evaluate the risk of neurological complications and find the way to prevent them. Even a very careful observation of the patient with T1DM and ketoacidosis and an appropriate diagnosis and therapy do not allow for the exclusion of brain edema. These facts lead to the search for new biomarkers that allow for early assessment of the risk of cerebral edema.