7 mitów, które blokują reformę systemu ochrony zdrowia

Po wyborach parlamentarnych Platforma Obywatelska znalazła się w najlepszym momencie, aby przeprowadzić gruntowne i szokowe zmiany w systemie ochrony zdrowia. Przedstawiamy 7 mitów, które tak się zakorzeniły, że żadna z partii politycznych nie chce się z nimi rozprawić. W pierwszym rzędzie powinno wykreślić się mit o darmowej służbie zdrowia, która gwarantuje wszystkim wszystko. Drugim gwoździem w głowie, jaki muszą sobie wyjąć politycy jest to, że w Polsce obecnie nie można wprowadzić dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych. Dlaczego? Bo współpłacenie niewiele wniesie do systemu, jeśli nie zostanie powiązane z dodatkowymi ubezpieczeniami. Kolejnym problemem, z którym zderzą się politycy PO, jest sprecyzowanie określenia publiczna służba zdrowia – czy ma ono oznaczać dalsze utrzymywanie za państwowe pieniądze 700 szpitali? Czy publiczny ma zostać jedynie płatnik? Obszarem niewyobrażalnego chaosu i braku spójnej koncepcji są zasady tworzenia kryteriów sieci szpitalnej. Tu także znajdzie się duże pole do popisu dla odważnych polityków. Innym problemem jest koszyk świadczeń gwarantowanych. Dotychczasowe doświadczenia świadczą, że nad tym projektem nikt nie panuje. Potwierdza to brak synchronizacji w pracach NFZ i Agencji Oceny Technologii Medycznych. Kolejnym mitem jest przekonanie polityków wszystkich szczebli i samych medyków, że nikt tak dobrze nie pokieruje szpitalem, jak lekarz. Tymczasem to spadek po PRL-u, którego należy natychmiast się pozbyć, bo jest źródłem wielu patologii. Jak bowiem twierdzą specjaliści lekarski układ rodzi samowolę, antyliberalizm i autarchię. Warto też przypomnieć, że od lat pacjenci są oszukiwani przez niemal wszystkich ministrów zdrowia, którzy wmawiają im, że mają możliwość wyboru lekarza i placówki medycznej. Dlatego konieczne jest stworzenie zasady pieniądza idącego za pacjentem lub bonu zdrowotnego.