ARTYKUŁ PRZEGLĄDOWY/REVIEW PAPER
Parwowirus B19 (PB19) – czy zakażenie można wiązać z chorobami zapalnymi tkanki łącznej u dorosłych i dzieci?

Parwowirus B19 wywołuje u ludzi rumień zakaźny, niedokrwistość aplastyczną, niedokrwistość noworodków, małopłytkowość, leukopenię. Przebieg zakażenia jest dwufazowy, po objawach grypopodobnych może wystąpić zapalenie stawów lub pancytopenia, częściej u kobiet niż u mężczyzn i dzieci. Diagnostyka laboratoryjna polega na wykryciu immunoglobulin M i G skierowanych przeciw białkom kapsydu VP-2, VP-1 i NS-1. Na tej podstawie można podjąć się określenia stanu serologicznego pacjenta i okresu zakażenia. Najbardziej specyficznym badaniem jest wykrycie DNA PB19 metodą hybrydyzacji in situ lub PCR, ponieważ wyniki są dodatnie nawet w czasie odległym od zakażenia, a także w stanie immunosupresji chorego. W wyniku zakażenia PB19 może dojść do zapalenia stawów, czasem o przewlekłym charakterze, co pozwala na rozpoznanie reumatoidalnego lub młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów. Udowodnienie związku przyczynowego infekcji PB19 z powstaniem trwałych zmian nadżerkowych w stawach byłoby momentem decydującym o ustaleniu etiologii choroby. Jak dotąd nie znaleziono niezbitego dowodu, chociaż wielokrotnie opisywano nadżerkową postać seropozytywnego RZS u dorosłych i MIZS u dzieci w wyniku infekcji PB19. Pojawiają się doniesienia o związku PB19 z innymi chorobami zapalnymi tkanki łącznej. Dopóki nie uzyska się jednoznacznej odpowiedzi, dopóty należy poszukiwać PB19 we wszystkich ostrych artropatiach i obserwować wszystkich PB19-pozytywnych chorych, szczególnie wtedy, gdy dochodzi do przewlekania się zapalenia stawów.

Parvovirus B 19 is the cause of erythema infectiosum, aplastic anaemia, neonatal anaemia, thrombocytopenia, leukopenia. The course of infection is biphased, after flulike symptoms arthritis or pancytopenia may occur, more often in women than men and children. Laboratory diagnosis consists of detection of immunoglobulins M and G against capsid proteins VP2, VP1 and NS-1. Serological status and time of infection can be established this way. None the less the most specific is the detection of PB 19 DNA by hybrydization and polymerase chain reaction assays which are positive even in distant time from infection and in immunocompromised patients Protractive arthritis may follow the infection leading to diagnosis of rheumatoid or juvenile idiopathic arthritis. The coincidence of PB 19 infection and joint lesions may suggest its etiology. The irrefutable prove was not assessed, yet seropositive RA and JIA as a result of PB 19 infection were introduced so far. Some authors discussed the problem of other connective tissue diseases following PB 19 infection. As long as the prove will be obtained PB19 should be searched for in arthropathies and all PB 19 positive patients with protracted arthritis should be controlled.