ARTYKUŁ PRZEGLĄDOWY/REVIEW PAPER
Współczesna diagnostyka zespołu Sjögrena

Zespół Sjögrena jest przewlekłą, układową egzokrynopatią o nieznanej etiologii, charakteryzującą się naciekiem limfocytów w tkankach gruczołów wydzielania zewnętrznego, prowadzącą w rezultacie do upośledzenia bądź całkowitej utraty ich funkcji. Zazwyczaj proces zapalny obejmuje gruczoły łzowe i ślinowe. Do rozpoznania zespołu Sjögrena używa się uznanych i sprawdzonych od wielu lat metod diagnostycznych, które zostały oparte na kryteriach opracowanych przez amerykańsko-europejską grupę specjalistów. Do postawienia ostatecznej diagnozy używane są także nowe narzędzia, takie jak: badania obrazowe (ultrasonografia, rezonans magnetyczny ślinianek, sialografia rezonansu magnetycznego) oraz serologiczne (przeciwciała przeciw alfa-fodrynie, przeciwciała przeciw receptorom muskarynowym typu 3). O ile w przypadku badań radiologicznych jest bardzo prawdopodobne, że w niedługim czasie znajdą się one w kryteriach diagnostycznych, o tyle wartość nowych markerów serologicznych nie jest tak jednoznaczna.

Sjögren\'s syndrome is considered to be a chronic systemic exocrinopathy of unclear origin, characterized by lymphoid cells infiltration in tissue of exocrine glands resulting in their partial dysfunction or fatal failure. Commonly inflamatory process affects salivary and lacrimal glands. To diagnose the Sjögren\'s syndrome the good known and acknowlegded methods are used, according to American-European Consensus Group criterias. Modern methods such as: ultrasonography, magnetic resonance imaging and magnetic resonance sialography of salivary glands, anti-alfa-fodrin antibodies, autoantibodies against M 3 muscarinic acetylcholine receptor are used so as to definitively settle the diagnosis. So far as the radiological examinations seems to be included soon in obligatory diagnostic methods so the value and utility of new serological markers is ambiguous.