ASCO 2018 – dodanie rybocyklibu wydłuża PFS u chorych na zaawansowanego raka piersi
Autor: Marta Koblańska
Data: 16.07.2018
Źródło: ASCO2018/KS
Skojarzenie inhibitora CDK4/6, rybocyklibu z fulwestrantem wydłuża czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) w porównaniu do placebo z fulwestrantem u chorych na zaawansowanego raka piersi w wieku pomenopauzalnym. Wyniki badania klinicznego 3. fazy MONALEESA-3 przedstawiono podczas tegorocznego kongresu ASCO (ang. American Society for Clinical Oncology).
W badaniu klinicznym MONALEESA-2 i MONALEESA-7 wykazano, że dodanie rybocyklibu do hormonoterapii wydłuża PFS w porównaniu do placebo i hormonoterapii, ale wcześniejsze badania nie oceniały tego skojarzenia w pierwszej linii leczenia u chorych, u których rozpoznano hormonozależnego, HER-2 ujemnego zaawansowanego raka piersi lub takich, u których do progresji choroby doszło po okresie co najmniej 12 miesięcy po wcześniejszej hormonoterapii.
Do badania włączono 726 chorych na hormonododatniego, HER2-ujemnego zaawansowanego raka piersi w wieku pomenopauzalnym i losowo przydzielono je w stosunku 2:1 do ramienia otrzymującego rybocyklib i fulwestrant (n=484) oraz placebo i fulwestrant (n=242).
Chore albo nie były poddawane wcześniej hormonoterapii albo do progresji choroby doszło po co najmniej 12 miesiącach od zakończenia hormonoterapii uzupełniającej lub neoadjuwantowej. Mediana wieku w obu grupach chorych wynosiła 63 lata, większość chorych była rasy białej, a około połowa chorych otrzymywała wcześniej hormonoterapię.
Mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) wynosiła 20,5 miesiąca u chorych otrzymujących rybocyklib, w porównaniu do 12,8 miesiąca u chorych otrzymujących placebo (HR 0,593; 95% CI 0,480-0,732; p=0,00000041). Korzyść tą odnotowano w wielu podgrupach, w tym zarówno u chorych otrzymujących, jak i nie otrzymujących wcześniej hormonoterapię, u chorych z obecnością przerzutów do płuc i wątroby, u chorych starszych i młodszych niż 65 lat.
W całej grupie chorych całkowity odsetek odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR) wynosił 32,4% u chorych otrzymujących rybocyklib w porównaniu do 21,5% u chorych otrzymujących placebo (p=0,000912). Dane dotyczące przeżycia całkowitego nie są jeszcze dojrzałe.
W grupie chorych otrzymujących rybocyklib większa liczba chorych wymagała redukcji dawki leku (37,9% vs 4,1%) czy przerwania leczenia (75,4% vs 43,6%).
Do badania włączono 726 chorych na hormonododatniego, HER2-ujemnego zaawansowanego raka piersi w wieku pomenopauzalnym i losowo przydzielono je w stosunku 2:1 do ramienia otrzymującego rybocyklib i fulwestrant (n=484) oraz placebo i fulwestrant (n=242).
Chore albo nie były poddawane wcześniej hormonoterapii albo do progresji choroby doszło po co najmniej 12 miesiącach od zakończenia hormonoterapii uzupełniającej lub neoadjuwantowej. Mediana wieku w obu grupach chorych wynosiła 63 lata, większość chorych była rasy białej, a około połowa chorych otrzymywała wcześniej hormonoterapię.
Mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) wynosiła 20,5 miesiąca u chorych otrzymujących rybocyklib, w porównaniu do 12,8 miesiąca u chorych otrzymujących placebo (HR 0,593; 95% CI 0,480-0,732; p=0,00000041). Korzyść tą odnotowano w wielu podgrupach, w tym zarówno u chorych otrzymujących, jak i nie otrzymujących wcześniej hormonoterapię, u chorych z obecnością przerzutów do płuc i wątroby, u chorych starszych i młodszych niż 65 lat.
W całej grupie chorych całkowity odsetek odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR) wynosił 32,4% u chorych otrzymujących rybocyklib w porównaniu do 21,5% u chorych otrzymujących placebo (p=0,000912). Dane dotyczące przeżycia całkowitego nie są jeszcze dojrzałe.
W grupie chorych otrzymujących rybocyklib większa liczba chorych wymagała redukcji dawki leku (37,9% vs 4,1%) czy przerwania leczenia (75,4% vs 43,6%).
