ASCO: opinia kliniczna dotycząca hormonoterapii raka prostaty
Autor: Marta Koblańska
Data: 27.04.2017
Źródło: Medscape/MK
Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej ASCO opublikowało wytyczne dotyczące terapii hormonalnej II linii nieleczonych chemioterapią chorych na raka prostaty, u których stwierdzono progresję choroby pomimo kastracyjnego stężenia testosteronu (CRPC).
ASCO podkreśla, że klinicyści muszą zmierzyć się z wieloma wyzwaniami lecząc chorych z CRPC, szczególnie tych nie leczonych wcześniej chemioterapią bez dowodów przerzutów w radiografii. Zdaniem ASCO, opinia PCO zaoferuje zarówno lekarzom jak i pacjentom pomoc w informowaniu o planowaniu terapii jak i przy podejmowaniu decyzji.
PCO skupia się na dwóch grupach chorych – mężczyznach, którzy nie otrzymywali chemioterapii, bez objawów, dla których istnieją tylko dowody biochemiczne CRPC (MO CRPC) oraz tych z udokumentowanymi przerzutami, ale minimalnymi objawami (M1a CRPC).
Mężczyźni z CRPC pomimo poziomów testosteronu takich jak po kastracji, powinni być utrzymywani w stanie takim przez czas nieokreślony. To może zostać osiągnięte za pomocą chirurgii poprzez orchidektomię lub farmakologicznie poprzez wykorzystanie luteinizujących hormonów uwalniających hormonalnych agonistów, antagonistów lub anty-androgeny. Terapie hormonalne II linii nie są wskazane u mężczyzn, którzy nie otrzymali chemioterapii bez MO CRPC i którzy wykazują niskie ryzyko przerzutów dzięki niskiemu poziomowi PSA i powolnemu podwajaniu się komórek nowotworowych. II linia hormonoterapii obniżająca PSA lub spowalniająca jego przyrost może być rozważana u mężczyzn bez wcześniejszej chemioterapii, którzy jednak charakteryzują się wysokim ryzykiem rozwoju przerzutów wskutek gwałtownego wzrostu PSA i podwajania się komórek nowotworowych.
Chorym, którzy nie otrzymali chemioterapii może zostać podany abirateron plus prednizon lub enzalutamid. Oba leki wykazały wydłużenie czasu wolnego od progresji i poprawiły przeżycie całkowite i są dobrze tolerowane. Alternatywnie w grę wchodzi immunoterapia sipuleucelem-T lub chemioterapia docetakselem z prednizonem lub leczenie radium-223, co może zostać rozważone u tych chorych. Anty-androgeny prednizon lub ketokonazol plus hydrokortyzon wykazują jedynie niewielkie korzyści kliniczne w tym skojarzeniu, ale mogą zostać rozważone, jeśli inne opcje terapeutyczne nie są dostępne lub nie są dobrze tolerowane. ASCO podkreśla, że opieka paliatywna powinna dotyczyć wszystkich chorych, którzy wcześniej nie otrzymali chemioterapii z M1CRPC, szczególnie tych, którzy mają objawy lub charakteryzują się obniżoną jakością życia.
Dowody nie są dostateczne, aby stwierdzić optymalną kolejność do zaoferowania w II linii terapii hormonalnej zarówno u chorych z MO jak i M1 CRPC. Poziomy PSA powinny być oceniane co 4-6 miesięcy u mężczyzn bez radiograficznych zmian przerzutowych i u których podwojenie się komórek nowotworowych jest powolne. PSA winno być oceniane co 3 miesiące u mężczyzn z gwałtownym wzrostem PSA lub u tych, u których radiografia wykazuje zmiany przerzutowe.
ASCO zwraca uwagę, pomimo ograniczenia badań w zakresie kosztów terapii, że abirateron jest mniej kosztowny niż enzalutamid, ale ani abirateron, ani sipuleucel-T nie były efektywne kosztowo w populacji bezobjawowej nie otrzymującej chemioterapii w porównaniu z prednizonem.
PCO skupia się na dwóch grupach chorych – mężczyznach, którzy nie otrzymywali chemioterapii, bez objawów, dla których istnieją tylko dowody biochemiczne CRPC (MO CRPC) oraz tych z udokumentowanymi przerzutami, ale minimalnymi objawami (M1a CRPC).
Mężczyźni z CRPC pomimo poziomów testosteronu takich jak po kastracji, powinni być utrzymywani w stanie takim przez czas nieokreślony. To może zostać osiągnięte za pomocą chirurgii poprzez orchidektomię lub farmakologicznie poprzez wykorzystanie luteinizujących hormonów uwalniających hormonalnych agonistów, antagonistów lub anty-androgeny. Terapie hormonalne II linii nie są wskazane u mężczyzn, którzy nie otrzymali chemioterapii bez MO CRPC i którzy wykazują niskie ryzyko przerzutów dzięki niskiemu poziomowi PSA i powolnemu podwajaniu się komórek nowotworowych. II linia hormonoterapii obniżająca PSA lub spowalniająca jego przyrost może być rozważana u mężczyzn bez wcześniejszej chemioterapii, którzy jednak charakteryzują się wysokim ryzykiem rozwoju przerzutów wskutek gwałtownego wzrostu PSA i podwajania się komórek nowotworowych.
Chorym, którzy nie otrzymali chemioterapii może zostać podany abirateron plus prednizon lub enzalutamid. Oba leki wykazały wydłużenie czasu wolnego od progresji i poprawiły przeżycie całkowite i są dobrze tolerowane. Alternatywnie w grę wchodzi immunoterapia sipuleucelem-T lub chemioterapia docetakselem z prednizonem lub leczenie radium-223, co może zostać rozważone u tych chorych. Anty-androgeny prednizon lub ketokonazol plus hydrokortyzon wykazują jedynie niewielkie korzyści kliniczne w tym skojarzeniu, ale mogą zostać rozważone, jeśli inne opcje terapeutyczne nie są dostępne lub nie są dobrze tolerowane. ASCO podkreśla, że opieka paliatywna powinna dotyczyć wszystkich chorych, którzy wcześniej nie otrzymali chemioterapii z M1CRPC, szczególnie tych, którzy mają objawy lub charakteryzują się obniżoną jakością życia.
Dowody nie są dostateczne, aby stwierdzić optymalną kolejność do zaoferowania w II linii terapii hormonalnej zarówno u chorych z MO jak i M1 CRPC. Poziomy PSA powinny być oceniane co 4-6 miesięcy u mężczyzn bez radiograficznych zmian przerzutowych i u których podwojenie się komórek nowotworowych jest powolne. PSA winno być oceniane co 3 miesiące u mężczyzn z gwałtownym wzrostem PSA lub u tych, u których radiografia wykazuje zmiany przerzutowe.
ASCO zwraca uwagę, pomimo ograniczenia badań w zakresie kosztów terapii, że abirateron jest mniej kosztowny niż enzalutamid, ale ani abirateron, ani sipuleucel-T nie były efektywne kosztowo w populacji bezobjawowej nie otrzymującej chemioterapii w porównaniu z prednizonem.
