Abituzumab skuteczny w hamowaniu progresji zmian kostnych u chorych na raka prostaty
Autor: Aleksandra Lang
Data: 17.03.2016
Źródło: Clinical Cancer Research
Abituzumab nie wydłuża czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) w porównaniu do placebo w badaniu 2. Fazy u chorych na przerzutowego raka prostaty opornego na kastrację, jednak wykazano, że obniża częstość progresji zmian kostnych u tych chorych.
Wcześniejsze badania sugerowały, że integryny odgrywają znaczącą role w progresji przerzutowego raka prostaty, a w szczególności zmian kostnych. Przeprowadzone badanie fazy 1. wykazało, że abituzumab, który jest inhibitorem integryn αν jest aktywny u chorych na opornego na kastrację raka prostaty z przerzutami do kości. Wyniki najnowszego badania 2. Fazy opublikowano w Clinical Cancer Research. Do badania włączono 180 chorych, których losowo przydzielono do ramienia otrzymującego abituzumab w dawce 750 mg, abituzumab w dawce 1500 mg lub placebo. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) i nie uległ on wydłużeniu u chorych przyjmujących lek badany. W grupie otrzymującej abituzumab w dawce 750 mg mediana PFS wynosiła 3,4 miesiąca w porównaniu do 3,3 miesiąca w grupie z placebo (HR 0,89; 95% CI 0,57-1,39). U chorych otrzymujących abituzumab w wyższej dawce mediana PFS wynosiła 4,3 miesiąca, co nadal nie jest istotną statystycznie różnicą w porównaniu do placebo (HR 0,81; 95% CI 0,52-1,26). Mniej niż 25% chorych zmarło przed czasem odcięcia danych, dlatego dane dotyczące przeżycia całkowitego (ang. overal survival, OS) nie są jeszcze dostępne.
Badacze zauważyli jednak korzyść w zakresie zmniejszenia odsetka progresji zmian kostnych w grupie leczonej abituzumabem. Po 6 miesiącach leczenia odsetek progresji kostnych wynosił 23,6% w grupie leczonej abituzumabem i 41,1% w grupie leczonej placebo. Po 12 miesiącach odsetki te wynosiły odpowiednio 26,1% i 45,4%.
Zdarzenia niepożądane w stopniu 3. lub wyższym pojawiające się w trakcie leczenia (treatment-emergent adverse events, TEAEs) były częstsze w grupie leczonej abituzumabem w dawce 1500 mg (43,3%) w porównaniu z grupą leczoną abituzumabem w dawce 750 mg (29,3%) i placebo (25%). Odsetek ciężkich TEAEs był podobny i wynosił odpowiednio 23,3%, 22,4% oraz 26,7%. Natomiast TEAEs prowadzące do przerwania leczenia odnotowano u 13% chorych leczonych abituzumabem w dawce 1500 mg, 19% chorych leczonych abituzumabem w dawce 750 mg i 8,3% chorych w grupie placebo.
Badacze zauważyli jednak korzyść w zakresie zmniejszenia odsetka progresji zmian kostnych w grupie leczonej abituzumabem. Po 6 miesiącach leczenia odsetek progresji kostnych wynosił 23,6% w grupie leczonej abituzumabem i 41,1% w grupie leczonej placebo. Po 12 miesiącach odsetki te wynosiły odpowiednio 26,1% i 45,4%.
Zdarzenia niepożądane w stopniu 3. lub wyższym pojawiające się w trakcie leczenia (treatment-emergent adverse events, TEAEs) były częstsze w grupie leczonej abituzumabem w dawce 1500 mg (43,3%) w porównaniu z grupą leczoną abituzumabem w dawce 750 mg (29,3%) i placebo (25%). Odsetek ciężkich TEAEs był podobny i wynosił odpowiednio 23,3%, 22,4% oraz 26,7%. Natomiast TEAEs prowadzące do przerwania leczenia odnotowano u 13% chorych leczonych abituzumabem w dawce 1500 mg, 19% chorych leczonych abituzumabem w dawce 750 mg i 8,3% chorych w grupie placebo.
