Abortus spontaneous

Za poronienie samoistne uważa się zakończenie ciąży poniżej 22. tyg., lub biorąc pod uwagę kryterium wagi płodu – poniżej 500 g [1]. O poronieniach nawykowych w danym układzie partnerskim mówi się wtedy, gdy doszło do więcej niż dwóch poronień po sobie następujących [2]. Niektórzy autorzy wyróżniają wśród poronień nawracających – pierwotne i wtórne. O pierwotnych mówi się wtedy, kiedy dana para utraciła wszystkie dotychczasowe ciąże. W przypadku wtórnych poronień nawracających mamy do czynienia z sytuacją, kiedy partnerzy mają za sobą udaną ciążę, niezależnie od liczby ciąż utraconych [3].
Epidemiologia
Częstość poronień ocenia się na ok. 15%, w tym poronienia nawykowe stanowią ok. 1–2% [4]. Większość ciąż ulega poronieniu jeszcze w okresie przedimplantacyjnym [2, 5].
Etiopatogeneza
Wśród powodów strat ciąż wymienia się wiele podobnych czynników, jednak ich udział w etiopatogenezie poronień sporadycznych czy nawracających jest różny. Pozostaje jeszcze duża grupa, bo ok. 30% poronień o niewyjaśnionej etiologii, tzw. poronienia idiopatyczne [2, 3]. Zaburzenia genetyczne należą do najczęstszych przyczyn poronień sporadycznych. Anomalie chromosomowe u płodu są przyczyną niepowodzeń ok. 50% w I trymestrze ciąży [5, 6]. Większość z nich to anomalie liczbowe – 86%, mały procent – ok. 6% stanowią anomalie strukturalne chromosomów i inne mechanizmy genetyczne, jak np. mozaicyzm – 8%. Anomalie liczbowe można podzielić na aneuploidie (trisomie i monosomie) oraz poliploidie. Z aneuploidii najczęściej występuje trisomia (52%), następnie poliploidia – 21%, oraz monosomia X – 13% [6]. Anomalie strukturalne dzielone są na delecje, translokacje, inwersje oraz duplikacje – ale jedynie translokacje i inwersje mają znaczenie w patogenezie poronień, zwłaszcza nawracających [6,7]. Należy zauważyć, że częstość nieprawidłowości chromosomalnych spada wraz ze wzrostem częstości poronień, a nieprawidłowy kariotyp poronionego płodu jest dobrą prognozą dla kolejnej ciąży [5]. Duży procent przyczyn poronień nawracających, obok immunologicznych, stanowią zaburzenia anatomiczne zarówno wrodzone, jak i nabyte, tj. wady rozwojowe macicy, zrosty wewnątrzmaciczne, mięśniaki podśluzówkowe, polipy endometrialne itd. [1]. Za najczęstszą wrodzoną anomalię macicy uważana jest macica przegrodzona – do 55% wszystkich anomalii [1, 8]. Wady anatomiczne, szczególnie przegrody macicy, odpowiadają...


View full text...