Agenezja drugich przedtrzonowców – diagnostyka i leczenie

Agenezja drugich przedtrzonowców to problem, z którym

stomatolodzy i ortodonci spotykają się na co dzień, a który

będzie występował jeszcze częściej ze względu na tendencję

do ewolucyjnego zmniejszania liczby zębów. Oprócz

niewątpliwych defektów estetycznych braki zębowe mogą

być przyczyną poważnych skutków funkcjonalnych, jak np.

nieprawidłowy zgryz. W zależności od autora badań

częstotliwość agenezji określa się na 0,3–36,5 proc., co

sugeruje, że jest to problem, z którym każdy ortodonta

prędzej czy później będzie miał do czynienia. Problematyczne

mogą być również przypadki bardzo późnego rozwoju

przedtrzonowców drugich, opisywane w literaturze. Cel.

Artykuł jest próbą całościowego przedstawienia problemu.

Zostanie w nim omówiona diagnostyka pacjentów,

planowanie leczenia w przypadkach braków zawiązków

drugich zębów przedtrzonowych oraz często występujące

anomalie zębowe u osób z badanej grupy. Materiał i metody.

Dokonano analizy wybranych artykułów naukowych z lat

1939–2015. Wyniki i wnioski. Klinicysta ma przynajmniej

kilka narzędzi pozwalających na wyodrębnienie pacjentów

znajdujących się w grupie zagrożonych agenezją lub późnym

rozwojem drugich przedtrzonowców. Może się odnieść do wieku chronologicznego, etapu rozwoju zębów sąsiednich

czy opisanych pewnych cech fenotypu. Prawidłowo

postawiona diagnoza jest podstawą dobrej strategii

leczniczej, która musi uwzględniać dużą liczbę wymienionych

czynników. Prawdopodobnie najlepszym wyborem

w dzisiejszych czasach, premiujących pełne, szerokie

uśmiechy, jest pozostawienie zęba mlecznego jak najdłużej.

(Smusz MP. Agenezja drugich przedtrzonowców –

diagnostyka i leczenie. Forum Ortod 2018; 14: 284-95).

Agenesis of second premolar teeth represents a problem

that dentists and orthodontists deal with on a daily basis,

and which will occur with greater and greater prevalence

due to a tendency for the number of teeth to decrease

evolutionally. Besides being an obvious aesthetic defect, the

absence of teeth may cause serious functional effects such

as, for example, malocclusion. Depending on the author of

a research study, agenesis prevalence rate is reported to

amount to 0.3 – 36.5 per cent, which suggests that it is

a problem that every orthodontist will, sooner or later, have

to handle. Very delayed development of second premolars

described in the literature may also cause serious problems.

Aim. This article is an attempt to present the problem in its

entirety. It will discuss patient diagnostics, treatment planning

in cases where buds of second premolars are missing as well

as common tooth anomalies in subjects from the sample

under examination. Material and methods. Selected

scientific articles from the years 1939-2015 have been

reviewed. Results and conclusions. A clinician has at their

disposal at least several tools allowing for separation of

patients that can be found in a group being at risk of agenesis

or late development of second premolar teeth. A clinician may refer to the chronological age, adjacent teeth development

stage or certain phenotypic traits described. A diagnosis

made correctly is the foundation of good treatment strategy,

which has to take into account a large number of the abovementioned

factors. The best choice in these days when full

wide smiles are preferred seems to be to leave the deciduous

tooth in place for as long as possible. (Smusz MP. Agenesis

of second premolar teeth - diagnostics and treatment.

Orthod Forum 2018; 14: 284-95).