Aktualne metody leczenia atopowego zapalenia skóry

Atopowe zapalenie skóry (AZS) należy do przewlekłych, nawrotowych dermatoz świądowych rozpoczynających się zazwyczaj w pierwszych trzech latach życia dziecka. Jest to choroba uwarunkowana genetycznie, jednak na jej wystąpienie i przebieg wpływa wiele czynników środo­wiskowych. Leczenie powinno być uzależnione od indywidualnego przypadku oraz oparte na rzetelnej wiedzy

i doświadczeniu lekarza w zakresie dermatologii i alergologii. W terapii chorych na AZS należy uwzględnić postępowanie profilaktyczne, pielęgnację skóry, leczenie zewnętrzne, światłolecznictwo oraz leczenie ogólne, łącznie z immunoterapią swoistą. Postępowanie profilaktyczne obejmuje profilaktykę pierwotną, wtórną i trzeciorzędową. Profilaktyka pierwotna adresowana jest do niemowląt wysokiego ryzyka wystąpienia alergii, zwykle do ok. 6 miesiąca życia, przed rozwojem objawów AZS. Profilaktyka wtórna dotyczy dzieci do 3. roku życia i jej celem nie jest tylko zapobieganie występowaniu objawów klinicznych, lecz także powstrzymywanie rozwoju innych jednostek chorobowych z kręgu atopii, np. astmy. Postępowanie trzeciorzędowe adresowane jest zazwyczaj do dzieci w wieku szkolnym z przewlekłymi objawami AZS. Działanie profilaktyczne powinno być prowadzone w ramach interwencji dietetycznych, immunologicznych, środowiskowych i farmakologicznych.

W związku z wyraźną suchością skóry u chorych na AZS zalecana jest odpowiednia pielęgnacja skóry. W na­wilżaniu i natłuszczaniu skóry stosuje się np. środki miejscowe o pH 5,5 w postaci emulsji, emolientów, olejków, płynów do kąpieli, kremów, maści itp. W przypadkach poronnych odpowiednia pielęgnacja skóry może być jedyną i wystarczającą metodą terapii AZS.

W leczeniu zewnętrznym AZS stosuje się preparaty glikokortykosteroidowe i inhibitory kalcyneuryny. Glikokortykosteroidy stosowane miejscowo są lekami skutecznymi oraz względnie bezpiecznymi, szczególnie gdy są stosowane krótko i odpowiednio dobrane pod wzglę­dem siły działania do stanu zapalnego skóry. Nigdy nie wolno zapominać o działaniach niepożądanych glikokortykosteroidów, szczególnie przy ich przewlekłym stosowaniu. W tych przypadkach należy rozważyć podanie kortykosteroidów w tzw. terapii przerywanej. Miejscowe inhibitory kalcyneuryny stanowią nową możliwość terapeutyczną w leczeniu przeciwzapalnym AZS. Takrolimus i pimekolimus są doskonałymi preparatami w le­czeniu zmian skórnych u chorych na AZS. Oprócz działania aktywnego inhibitorów kalcyneuryny w...


Pełna treść artykułu...