Analiza przyczyn oraz częstości występowania pilnych hospitalizacji i wizyt na szpitalnym oddziale ratunkowym wśród nastoletnich pacjentów chorujących na cukrzycę typu 1 przed oraz w trakcie trwania pandemii COVID-19 – jednoośrodkowe badanie retrospektywne

Wprowadzenie
Cukrzyca typu 1 należy do najczęstszych chorób przewlekłych wieku dziecięcego. Hospitalizacje z powodu ostrej dekompensacji choroby należą do głównych problemów związanych z opieką nad tymi pacjentami. Grupa ta wymaga szczególnej uwagi w trakcie pandemii COVID-19, aby zapobiec wystąpieniu zagrażających życiu epizodów hipoglikemii i kwasicy ketonowej.

Cel pracy
Badanie miało na celu określenie wpływu pandemii COVID-19 na częstość pilnych hospitalizacji będących konsekwencją ostrej dekompensacji cukrzycy typu 1 wśród nastolatków oraz scharakteryzowanie badanej populacji.

Materiał i metody
Badanie miało charakter retrospektywny. Do badania włączono 39 pacjentów w wieku 15–17 lat z rozpoznaną wcześniej cukrzycą typu 1, przyjętych w trybie pilnym na szpitalny oddział ratunkowy (SOR) w latach 2018–2021.

Wyniki
Analiza nie wykazała istotnych statystycznie różnic w zakresie częstości ostrych przyjęć nastolatków z cukrzycą przed pandemią (23 pacjentów w latach 2018–2019) oraz w jej trakcie (16 pacjentów w latach 2020–2021), w zakresie parametrów laboratoryjnych kontroli glikemii oraz w częstości występowania kwasicy ketonowej. Sześcioro spośród 11 pacjentów hospitalizowanych w 2021 r. (55%) przyjętych było z powodu dekompensacji cukrzycy wywołanej problemami emocjonalnymi. Po wyłączeniu ich z analizy odnotowano znaczący spadek liczby przyjęć w okresie pandemii COVID-19.

Wnioski
Można wnioskować, że zwiększony nadzór rodzicielski w trakcie pandemii mógł zapobiec części pilnych hospitalizacji, ale efekt ten jest maskowany poprzez wzrost dekompensacji cukrzycy z powodu problemów emocjonalnych. Nasze wyniki po-twierdzają, że stan psychoemocjonalny jest istotnym czynnikiem w opiece nad pacjentami z cukrzycą typu 1. Wytyczne dotyczące diagnostyki i leczenia cukrzycy polekowej u dzieci znacząco usystematyzowałyby podejście diagno-styczno-terapeutyczne do grupy ryzyka wystąpienia tego powikłania farmakoterapii.



Introduction
Type 1 diabetes mellitus (T1DM) is one of the most common chronic diseases in childhood. Because acute glycaemic com-plications account for most concerns in the management of T1DM in children, special attention during the challenging time of the global COVID-19 pandemic is required to prevent deteriorations resulting in acute hospitalization.

Aim of the study
is to assess how the COVID-19 pandemic influenced the incidence and causes of acute hospitalizations and emergency room visits in adolescents with established type 1 diabetes mellitus, and to characterize the admitted population.

Material and methods
The study was conducted as a retrospective evaluation of acute hospitalizations of 39 T1DM patients between 15 and 17 years of age in the period 2018–2021.

Results
No difference was noted in the incidence of acute hospitalizations and DKA or the biochemical parameters of adolescents with T1DM between the pre-COVID (23 patients in 2018–2019) and COVID period (16 patients in 2020–2021). It is, howev-er, worth underlying that 6/11 (55%) patients hospitalised in 2021 experienced diabetes deterioration as a result of emo-tional distress – a phenomenon that was not present in the pre-COVID era. After excluding of the hospitalizations due to psy-chosocial causes, a significant decrease in the number of acute hospitalizations in the COVID period was observed.

Conclusions
We suppose that increased parental supervision during the pandemic might have prevented some of the episodes of severe disease decompensation, but this was masked by the sharp increase in hospitalizations due to emotional distress. Our data confirmed that psycho-emotional status is an important factor in the treatment of T1DM.