Anatomia układu żylnego kończyny dolnej

Arkadiusz Jawień; Artur Szotkiewicz

ISSN: 1505-8409

Przewodnik Lekarza/Guide for GPs

Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac

Wyszukiwanie

8/2004
vol. 7

Poleć ten artykuł:

Wyślij znajomemu

Skopiuj link:

Udostępnij:

streszczenie artykułu:

Anatomia układu żylnego kończyny dolnej

Arkadiusz Jawień

,

Artur Szotkiewicz

Przew Lek 2004, 8, 24-28

Data publikacji online: 2004/10/05

Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie

Żylaki kończyn dolnych to najczęstszy problem kliniczny, z jakim zgłaszają się pacjenci do chirurga naczyniowego. Schorzenie to stwierdza się u 30–60 proc. osób dorosłych, a częstość jego rośnie wraz z wiekiem [1–4].
Żylaki są powodem występowania wielu różnych dolegliwości, od dyskomfortu w kończynach dolnych począwszy, a na stwardnieniu skóry i jej przebarwieniu oraz owrzodzeniach goleni skończywszy [5]. Zdecydowana większość chorych decyduje się na leczenie operacyjne, lecz – jak podaje światowe piśmiennictwo – ryzyko pooperacyjnego nawrotu żylaków kończyn dolnych może sięgać nawet 30 proc.
Niewątpliwie doskonała znajomość anatomii układu żylnego kończyn dolnych w dużym stopniu może przyczynić się do obniżenia odsetka nawrotów. Ma to olbrzymie znaczenie w kontekście powtórnej operacji, która zwłaszcza w okolicy pachwiny jest trudna i może być niebezpieczna.
Sprawne działanie układu żylnego kończyny dolnej zależy od harmonijnego współdziałania trzech jego składowych: żył głębokich, żył powierzchownych i żył przeszywających. Dysfunkcja jednego z tych elementów prowadzi do zaburzenia czynności pozostałych [5, 6].
Żyły głębokie
Żyły głębokie kończyny dolnej położone są w obrębie przedziałów mięśniowych i dlatego nazywane są też podpowięziowymi [7]. Towarzyszą jednoimiennym tętnicom w liczbie 2 lub 3 i objęte są wspólną pochewką naczyniową. Prawie 90 proc. krwi odpływa drogą układu głębokiego, dzięki uciskaniu naczyń przez kurczące się mięśnie [8, 9]. System ten zwany jest pompą mięśniową łydki lub sercem obwodowym (ryc. 1.) [9].
Liczba żył głębokich towarzyszących tętnicy jest różna w zależności od poziomu badania. Punktem odniesienia jest miejsce powstawania żyły podkolanowej. Powyżej tego miejsca żyły głębokie zazwyczaj pojedynczo towarzyszą tętnicom. Są to: żyła podkolanowa (v. poplitea) i żyła udowa (v. femoralis), która śrubowato obejmuje tętnicę od tyłu w kierunku przyśrodkowym. Poniżej żyły podkolanowej 2 lub czasem 3 żyły biegną razem z tętnicą. Zalicza się do nich żyły piszczelowe przednie (vv. tibiales anteriores), żyły grzbietowe stopy (vv. dorsales pedis) oraz żyły piszczelowe tylne (vv. tibiales posteriores), żyły strzałkowe (vv. fibulares) i żyły podeszwowe (vv. plantares).

Żyły głębokie kończyny dolnej są wyposażone w liczne zastawki. Żyła podkolanowa ma przeciętnie 3 zastawki, a żyła...

Pełna treść artykułu...

Anatomia układu żylnego kończyny dolnej

Arkadiusz Jawień , Artur Szotkiewicz

Arkadiusz Jawień

,

Artur Szotkiewicz