Anestezjologiczne powikłania znieczulenia ogólnego w trakcie leczenia elektrowstrząsami

Cel
Leczenie elektrowstrząsowe (EW), jest uznawane za skuteczną i względnie bezpieczną metodę leczenia w niektórych zaburzeniach psychicznych. Współczynnik umieralności podczas EW jest bardzo niski i wynosi 2,1 na 100 000 wykonanych zabiegów EW. Jak w wypadku każdego zabiegu medycznego w trakcie jej wykonywania mogą wystąpić powikłania groźne dla zdrowia i życia pacjenta. Są one zazwyczaj związane z dożylną infuzją anestetyków, które podaje się w trakcie znieczulenia ogólnego, z napadami padaczkowymi, które stanowią nieodłączną część procedury EW, oraz z interakcjami zachodzącymi pomiędzy przyjmowanymi lekami.

Przegląd piśmiennictwa
Najczęstszą przyczyną zgonów w trakcie leczenia EW są zaburzenia rytmu serca oraz ostry zespół wieńcowy. Najczęstszymi powikłaniami związanymi z EW są urazy twarzoczaszki, głównie zębów i języka. Ponadto możemy zaobserwować powikłania ze strony układu oddechowego (wydłużony bezdech, zachłystowe zapalenie płuc, bronchospazm), układu nerwowego (krwawienie podpajęczynówkowe, krwiak podtwardówkowy) i układu krążenia (kardiomiopatia takotsubo).

Wnioski
Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA) nie ma bezwzględnych przeciwwskazań do wykonywania EW, jakkolwiek niektóre schorzenia niosą z sobą podwyższone ryzyko powikłań. Aby właściwie ocenić terapię elektrowstrząsową jako metodę leczenia zaburzeń psychicznych, należy nie tylko mieć na uwadze wysoką skuteczność metody, przejściowy charakter większości działań niepożądanych oraz relatywnie rzadkie występowanie poważnych i zagrażających życiu powikłań somatycznych, ale trzeba pamiętać również o tym, że wykonywanie zabiegów elektrowstrząsowych jest często leczeniem z wyboru, procedurą ratującą życie chorego.



Objectives
Electroconvulsive therapy (ECT) is considered an effective and relatively safe method of treatment in selected mental disorders. The electroconvulsive therapy-related mortality rate is very low and has been estimated at 2.1 per 100 000 treatments. However, like every medical procedure, electroconvulsive therapy might involve life-threatening complications. They are usually related to intravenous infusion of anaesthetics in general anaesthesia, epileptic seizures intrinsic to electroconvulsive therapy treatment as well as interactions with other medicinal products.

Literature review
The most common causes of death during electroconvulsive therapy are cardiac arrhythmia and acute coronary syndrome. The most frequent complication related to electroconvulsive therapy treatment is craniofacial trauma, especially dental and tongue injuries. Additionally, it is possible to observe complications within the respiratory system (prolonged apnoea, aspiration pneumonia, bronchospasm), nervous system (subarachnoid haemorrhage, subdural hematoma), or cardiovascular system (Takotsubo cardiomyopathy).

Conclusions
The American Psychiatric Association (APA) does not point to absolute contraindications to electroconvulsive therapy; nevertheless, there are medical conditions that involve an increased risk of adverse events. However, when analysing the position of electroconvulsive therapy in the treatment of mental disorders, one should not only take into account the high effectiveness of the method, the transient nature of most side effects, and the relatively rare occurrence of serious and life-threatening somatic complications, but it should also be remembered that electroconvulsive procedures are often the treatment of choice and a rescue procedure saving the sick person’s life.