ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac
10/2002
vol. 5
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Anginy - rozpoznawanie, różnicowanie, leczenie i powikłania

Jolanta Kaczmarek

Przew Lek 2002, 5, 10, 130-132
Data publikacji online: 2003/08/27
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 


Angina, czyli ostre zapalenie tkanki limfatycznej gardła jest jednym z najczęściej spotykanych ostrych schorzeń zapalnych górnych dróg oddechowych u człowieka. Większą skłonność do zapadania na anginę spotyka się u dzieci oraz młodych dorosłych niż u osób po 30. roku życia. W młodszym wieku ostry stan zapalny obejmuje z reguły tkankę limfatyczną całego pierścienia gardłowego (Waldeyera), u dorosłych
ogranicza się do migdałków podniebiennych.
Sprzyjającym powstawaniu anginy jest oziębienie
organizmu zarówno miejscowe, jak i ogólne.








Patogeneza


Angina jest chorobą zakaźną, możliwe jest przenoszenie jej na osoby zdrowe przez bezpośredni kontakt z chorym lub nosicielem. Do zakażenia dochodzi na drodze kropelkowej. Najczęściej przyczyną anginy jest paciorkowiec beta-hemolizujący z grupy A, rzadziej gronkowce, dwoinki zapalenia płuc, Haemofilus influenzae, Escherichia coli, flora mieszana czy wreszcie wirusy.



Objawy i rozpoznanie


Choroba zaczyna się zwykle wysoką gorączką, u dzieci czasem połączoną z dreszczami. Chorzy skarżą się na pieczenie w gardle, uporczywy ból w gardle środkowym, nasilający się podczas połykania, czasami promieniujący do uszu. Otwieranie ust jest często utrudnione i bolesne, język jest obłożony i występuje nieprzyjemny zapach z ust. Bóle przy połykaniu mogą być przyczyną ślinotoku. W pełnoobjawowej anginie mowa chorego jest niewyraźna i ma charakterystyczną, gardłową barwę. U młodszych dzieci mogą pojawić się objawy oponowe i brzuszne. Ponadto pojawiają się bóle głowy, złe samopoczucie, obrzmienie i bolesność regionalnych węzłów chłonnych, szczególnie okolicy kąta żuchwy. Badanie krwi wykazuje leukocytozę oraz przyspieszony OB.
W zależności od obrazu makroskopowego rozróżnia się:
– anginę kataralną – oba migdałki podniebienne, błona śluzowa gardła są żywoczerwone, obrzęknięte;
– anginę grudkową – na migdałkach tworzą się żółte plamki odpowiadające grudkom chłonnym;
– anginę zatokową – obecne są żółte plamki w okolicy ujść krypt;
– anginę rzekomobłoniastą – tworzą się naloty z włóknika i leukocytów, zlewające się w pseudobłonę, nieprzechodzącą poza migdałek.
Anginę kataralną nazywa się czasem czerwoną, pozostałe zaś typy określa mianem białej. W ciężkich...


Pełna treść artykułu...
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.