Antagoniści wapnia w leczeniu nadciśnienia tętniczego – jak zmniejszyć ryzyko działań niepożądanych?

Nadciśnienie tętnicze (NT) to często spotykane schorzenie w codziennej praktyce lekarskiej i jeden z najważniejszych modyfikowalnych czynników ryzyka chorób układu krążenia, a według Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization – WHO) pierwsza przyczyna przedwczesnych zgonów na świecie. We wszystkich grupach wiekowych, etnicznych, u obu płci wysokość ciśnienia tętniczego wykazuje liniowy związek ze śmiertelnością oraz zapadalnością na choroby układu krążenia (zawał serca, udar, choroba tętnic obwodowych) i niewydolność nerek [1, 2].
Świat cierpi obecnie z powodu pandemii korona­wirusa SARS-CoV-2, który wywołuje chorobę zwaną COVID-19. Badaczom udało się ustalić, dla jakich osób SARS-CoV-2 jest szczególnie niebezpieczny. W grupie ryzyka znajdują się przede wszystkim osoby starsze i z obniżoną odpornością, ale na ciężki przebieg COVID-19 są narażeni także pacjenci z cukrzycą, schorzeniami układu oddechowego i chorobami układu krążenia, w tym z NT. Dlatego tak istotna jest skuteczna i bezpieczna terapia hipotensyjna [3, 4]. Podstawowym celem leczenia pacjenta z NT jest zmniejszenie śmiertelności oraz globalnego ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych i nerkowych. Skuteczna farmakoterapia hipotensyjna zmniejsza względne ryzyko zgonu (10–15%) i powikłań w układzie sercowo-naczyniowym (20%), zwłaszcza udaru (35%) i niewydolności serca (40%), a także opóźnia progresję choroby nerek. U większości pacjentów z NT obok zmian stylu życia w celu osiągnięcia docelowego ciśnienia tętniczego konieczne jest zastosowanie leczenia farmakologicznego. Aktualne wytyczne Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (PTNT) z 2019 r. w niepowikłanym NT, a także w większości przypadków NT powikłanego lub z chorobami towarzyszącymi (z wyjątkiem kobiet w ciąży) w pierwszym i drugim rzucie rekomendują terapię hipotensyjną z zastosowaniem preparatów z pięciu podstawowych grup leków hipotensyjnych, tzw. leków pierwszego rzutu, w przypadku których udowodniono korzystny wpływ na redukcję śmiertelności sercowo-naczyniowej i/lub ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych [1, 2, 7].
Jedną z nich są antagoniści wapnia – blokery kanału wapniowego (calcium channel blockers – CCB), heterogenna grupa leków, do której należą: pochodne dihydropirydyny, pochodne fenyloalkiloaminy oraz pochodne benzotiazepiny. Wpływ CCB na serce i naczynia zależy od ich budowy chemicznej. Pochodne dihydropirydyny wykazują wybitne powinowactwo do naczyń krwionośnych, pochodne fenyloalkiloaminy...


View full text...