Artykuł oryginalny
Efekt białego fartucha u chorych na cukrzycę typu 2 z mikroalbuminurią

Wstęp: Mikroalbuminuria jest niezależnym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Dotychczas brak jest badań, które skupiałyby się na ustaleniu zależności między wielkością albuminurii a występowaniem efektu białego fartucha u chorych na cukrzycę typu 2.

Cel pracy: Celem pracy było porównanie częstości występowania efektu białego fartucha oraz wielkości badanego parametru u chorych na cukrzycę typu 2, z rozpoznaną i nierozpoznaną mikroalbuminurią.

Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 64 chorych na cukrzycę typu 2 i nadciśnienie tętnicze. Podzielono ich na dwie grupy. Grupę I (n=25) stanowili chorzy z mikroalbuminurią, a grupę II (n=39) osoby bez mikroalbuminurii. W celu określenia wielkości efektu białego fartucha porównywano wartości ciśnienia tętniczego, oznaczone w trakcie 24-godzinnego ambulatoryjnego automatycznego monitorowania ciśnienia tętniczego (ang. ambulatory blood pressure monitoring – ABPM), z wartościami ciśnienia tętniczego, oznaczonymi za pomocą sfigmomanometru rtęciowego w trakcie wizyty lekarskiej.

Wyniki: U 24% chorych na cukrzycę typu 2 z obecną mikroalbuminurią oraz u 26% chorych na cukrzycę typu 2 bez mikroalbuminurii rozpoznano efekt białego fartucha. Badane grupy nie różniły się pod względem odsetka postawionych rozpoznań badanego zjawiska (p>0,05). Istotnie wyższą wartość efektu białego fartucha stwierdzono w grupie chorych z mikroalbuminurią niż u osób bez mikroalbuminurii (p<0,05).

Wnioski: Obserwowano podobną częstość występowania efektu białego fartucha u chorych na cukrzycę typu 2 z mikroalbuminurią i bez mikroalbuminurii. Wielkość efektu białego fartucha była wyższa u chorych na cukrzycę typu 2 ze stwierdzoną mikroalbuminurią.


Background: Microalbuminuria is an independent risk factor of cardiovascular diseases. There were not studies referred to estimate of dependence between value of albuminuria and white coat effect in type 2 diabetic patients.

Aim: The aim of this study was the comparison of frequency of white coat effect in type 2 and its value in diabetic patients with microalbuminuria and without this parameter.

Material and methods: The study comprised of 64 patients with type 2 diabetes and arterial hypertension. The patients were devided into two groups. The group I (n=25) comprised of patients with microalbuminuria and the group II (n=39) without microalbuminuria. To diagnose white coat effect, blood pressure values in ABPM with mean office arterial pressure values performed with the use of mercurial sphygmomanometr during outpatient visit were compared.

Results: In 24% of type 2 diabetic patients with microalbuminuria and in 26% of type 2 diabetic patients without microalbuminuria white coat effect was diagnosed. Prevalence of this parameter didn’t differ both groups (p>0.05). It was observed higher value of white coat effect in group I than in group II (p<0.05).

Conclusions: Prevalence of white coat effect didn’t differ patients with microalbuminuria and without microalbuminuria. Value of white coat effect was higher in type 2 diabetic patients with microalbuminuria compared with patients without microalbuminuria.