Artykuł oryginalny/Original paper
Skuteczność kliniczna rizedronianu w rocznej obserwacji pacjentek z osteoporozą pomenopauzalną w zależności od polimorfizmu genu dla osteoprotegeryny

W badaniu oceniano skuteczność rizedronianu w leczeniu osteoporozy pomenopauzalnej w zależności od polimorfizmu genu dla osteoprotegeryny (OPG). Obserwacja kliniczna była prowadzona wśród 49 pacjentek z rozpoznaną osteoporozą pomenopauzalną. Wszystkie pacjentki miały wykonany pomiar gęstości mineralnej kości w obrębie szyjki kości udowej przed rozpoczęciem leczenia oraz po roku terapii. Oprócz rizedronianu (preparat Actonel) badane pacjentki stosowały również wapń i witaminę D3, w dawkach zalecanych przez IOF. Skuteczność terapii oceniano klinicznie jako obecność lub brak złamania kości. Badanie polimorfizmu genu osteoprotegeryny 9G/C w eksonie 1 było prowadzone w oparciu o metody PCR i SSCP oraz sekwecjonowanie fragmentów DNA. Na podstawie badań genetycznych pacjentki podzielono na 3 grupy, w zależności od polimorfizmu genu dla OPG – pacjentki z allelem CC, z allelem CG, z allelem GG. Na podstawie rocznej obserwacji można stwierdzić, że w badanej grupie pacjentek największy przyrost BMD podczas leczenia rizedronianem zaobserwowano w grupie z allelem CG genu osteoprotegeryny, a najmniejszy przyrost w grupie chorych z allelem CC genu. Stwierdzono, że sekwencja GG genu dla osteoprotegeryny wiąże się z występowaniem najwyższej gęstości mineralnej kości w badanej grupie chorych. W naszej obserwacji złamanie kości wystąpiło u 2 osób, jednej pacjentki z genotypem CG i drugiej z genotypem GG. Na podstawie rocznej obserwacji nie udało się wykazać statystycznie istotnej przewagi efektów leczenia rizedronianem w zależności od wariantów genotypu genu dla osteoprotegeryny.

Efficacy of risedronian in osteoporosis therapy in connection with polymorphism of osteoprotegerin gene (OPG) was observed in our study. We assessed 49 women with postmenopausal osteoporosis on basis of measurment of femoral neck bone density before treatment of risedronian and after 12 months of therapy. Our study population used calcium and vit. D therapy as well. Efficacy of osteoporosis treatment was assessed as presence or lack of bone fractures. Investigation of polymorphism of OPG gene in exon 1 was provided with PCR, SSCP. Other polymorphisms were genotyped by RFLP. On the basis of genetic investigation our study population wad divided on 3 groups: group with CC-allele, CG-allele, GG-allele. After one year observation of risedronian therapy we noticed the highest increase of bone density only in CG- allele group and the smallest increase in CC-allele group. During our study bone fractures was observed in 2 patients – 1 from CG-allele group, 1 from GG-allele group. In our study no statistically significance of risedronian therapy in connection with polymorphism of OPG gene in postmenopausal osteoporosis was found.