Artykuł oryginalny
Wpływ regularnej aktywności fizycznej na aktywność aminotransferazy alaninowej i asparaginianowej oraz wybrane parametry biochemiczne u otyłych kobiet z zespołem metabolicznym

Wprowadzenie: Potencjalne znaczenie kliniczne nieznacznie zwiększonych wartości enzymów wątrobowych lub mieszczących się w górnym przedziale zakresu referencyjnego w świetle dowodów z ostatnich lat wzbudza żywe dyskusje.
Cel: Celem pracy była ocena wpływu 6-miesięcznej, regularnej aktywności fizycznej na aktywność aminotransferazy alaninowej (ALT) i asparaginianowej (AST) oraz na wybrane parametry biochemiczne otyłych pacjentek z zespołem metabolicznym.
Materiał i metody: Do badania włączono 20 kobiet w wieku 23–65 lat z rozpoznanym zespołem metabolicznym. Badana grupa uczestniczyła w 6-miesięcznym programie aktywności fizycznej pod opieką fizjoterapeuty. U wszystkich uczestniczek przed włączeniem do programu oraz po 6 mies. oznaczono aktywności aminotransferaz, stężenia gospodarki lipidowej, glukozy na czczo oraz białka C-reaktywnego (C-reactive protein – CRP).
Wyniki: Po 6-miesięcznej zwiększonej aktywności fizycznej stwierdzono znamienne statystycznie zmniejszenie stężenia triglicerydów, zwiększenie stężenia frakcji HDL cholesterolu oraz zmniejszenie obwodu pasa. Stwierdzono tendencję do redukcji stężenia białka CRP. Wykazano znamienne statystycznie zmniejszenie aktywności zarówno ALT, jak i AST.
Wnioski: 1. Regularna aktywność fizyczna w korzystny sposób modyfikuje profil parametrów gospodarki lipidowej, wiąże się także ze zmniejszeniem obwodu pasa. 2. Regularna aktywność fizyczna zmniejsza nasilenie przewlekłego procesu zapalnego o niskiej aktywności obserwowanego u chorych z zespołem metabolicznym. 3. Regularna aktywność fizyczna u kobiet z zespołem metabolicznym w korzystny sposób wpływa na funkcję wątroby, co wyraża się zmniejszeniem aktywności ALT i AST. 4. Otrzymany wynik badania sugeruje, że związek między aktywnością fizyczną a redukcją ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego może być obrazowany zmniejszonymi aktywnościami ALT i AST, co wymaga dalszych badań prospektywnych.


Introduction: The potential clinical role of slightly increased liver amino transferases has recently been of special interest.
Aim: The aim of the study was to evaluate the influence of regular physical activity on alanine amino transferase and aspartate amino transferase activity and selected biochemical parameters in obese women with metabolic syndrome.
Material and methods: Twenty obese women with metabolic syndrome were qualified. All of them underwent a 6-month physical activity programme under the observation of a physiotherapist. Before and after the programme alanine amino transferase, aspartate amino transferase activity, lipid profile, fasting glucose level and C-reactive protein concentration were assessed.
Results: After 6 months of the physical therapy programme a decrease in triglycerides, HDL cholesterol concentration and waist circumference was observed. A tendency to decrease in C-reactive protein was found. Alanine amino transferase and aspartate amino transferase activity decreased significantly.
Conclusions: 1. Regular physical activity in obese women with metabolic syndrome favourably modifies the lipid profile. 2. Physical activity decreases the low-grade inflammatory process observed in metabolic syndrome. 3. Regular physical activity in obese women with metabolic syndrome favourably influences liver function. 4. Decrease in alanine amino transferase and aspartate amino transferase activity may indicate a reduction of global cardiovascular risk. It needs further prospective research.