Artykuł poglądowy
Cukrzyca u chorych po przeszczepieniu narządów

Cukrzyca po przeszczepieniu narządów stanowi istotny problem kliniczny. Jest ona czynnikiem ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych, pogarsza funkcję i skraca przeżycie przeszczepu. Cukrzycę u chorych po przeszczepieniu narządów można podzielić na cukrzycę pretransplantacyjną (będącą często przyczyną przeszczepienia narządu) oraz potransplantacyjną. Szczególną rolę w rozwoju cukrzycy potransplantacyjnej przypisuje się glikokortykosteroidom, dlatego w obecnych schematach immunosupresji dąży się do stosowania jak najmniejszych dawek tych leków oraz próbuje się zastąpić je innymi lekami. Leczenie cukrzycy u chorych po przeszczepieniu narządów (poza ew. leczeniem przyczynowym) nie odbiega w sposób zasadniczy od leczenia innych typów cukrzycy.

Diabetes mellitus is a serious problem in patients after organ transplantation. It is an important risk factor of cardiovascular diseases, impairs graft function and shortens its survival. Diabetes mellitus after organ transplantation can be classified as pretransplant (being often the reason for transplantation) and posttransplant diabetes. Corticosteroids play an important role in development of the latter; therefore the lowest effective doses of them or alternative immunosuppressive drugs should be recommended. Patients with diabetes mellitus after transplantation should be treated according to general rules of treatment of this disease.