eISSN: 1897-4295
ISSN: 1734-9338
Advances in Interventional Cardiology/Postępy w Kardiologii Interwencyjnej
Current issue Archive Manuscripts accepted About the journal Editorial board Abstracting and indexing Subscription Contact Instructions for authors Publication charge Ethical standards and procedures
Editorial System
Submit your Manuscript
SCImago Journal & Country Rank
3/2011
vol. 7
 
Share:
Share:
abstract:

Review paper
Right ventricular infarction in cardiovascular magnetic resonance

Jacek Kwieciński
,
Anna Kociemba
,
Andrzej Siniawski
,
Magdalena Janus
,
Magdalena Łanocha
,
Stefan Grajek
,
Katarzyna Karmelita-Katulska
,
Małgorzata Pyda

Post Kardiol Interw 2011; 7, 3 (25): 223–227
Online publish date: 2011/09/30
View full text Get citation
 

Wprowadzenie

Zawał ściany prawej komory (PK) towarzyszy najczęściej zawałowi lewej komory, rzadko występuje jako zawał izolowany. Jak wykazały badania pośmiertne, w około 50% zawałów z zajęciem ściany dolnej lewej komory dochodzi do martwicy również w obrębie ściany PK [1–3]. Zawał ściany PK wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia powikłań oraz zgonu wewnątrzszpitalnego i wymaga specjalistycznej diagnostyki i odrębnego leczenia [4–6]. Istnieje wiele uznanych metod diagnostycznych, takich jak badanie przedmiotowe, elektrokardiograficzne (EKG) wzbogacone o odprowadzenia prawokomorowe, echokardiograficzne, które stosuje się w rozpoznawaniu zawału ściany PK. W ostatnich latach obserwuje się coraz szersze zastosowanie obrazowania metodą rezonansu magnetycznego serca (ang. cardiac magnetic resonance, CMR).

Nieinwazyjne metody diagnozowania zawału prawej komory

Po raz pierwszy zawał komory objawiający się spadkiem ciśnienia tętniczego z towarzyszącym nadmiernym wypełnieniem żył szyjnych i brakiem zmian osłuchowych nad polami płucnymi opisał w 1930 r. Saunders [7]. Powyższa triada objawów charakteryzuje się 25-procentową czułością i 96-procentową swoistością w stwierdzaniu istotnego hemodynamicznie zawału PK. Według badania Dell’Italia i wsp. [8] natomiast podwyższenie ciśnienia w żyłach szyjnych okazuje się bardziej czułym parametrem (88%), cechującym się jednak mniejszą swoistością (69%). Autorzy wyżej wymienionej pracy wykazali ponadto, że największą czułością (88%) i swoistością (100%) w stwierdzaniu istotnego hemodynamicznie zawału PK w badaniu przedmiotowym charakteryzują się jednocześnie występujące podwyższone ciśnienie w żyłach szyjnych i objaw Kussmaula.

Wykonanie EKG z odprowadzeniami prawokomorowymi w przypadku zawału ściany dolnej z uniesieniem odcinka ST w wytycznych AHA/ACC znajduje się obecnie w I klasie zaleceń. Według Kleina i wsp. uniesienie odcinka ST w odprowadzeniu V4R o 0,5 mm pozwala rozpoznać zawał PK z czułością 83% i swoistością 77% [9]. Według innych doniesień powyższe zmiany w zapisie EKG mają charakter przemijający i utrzymują się tylko około 24 godzin od czasu wystąpienia objawów [10–12]. W różnicowaniu należy uwzględnić, że uniesienie odcinka ST w odprowadzeniu V4R może także wystąpić w przebiegu innych jednostek chorobowych: zatorowości płucnej, przeroście mięśnia lewej komory oraz w zapaleniu osierdzia.

W diagnozowaniu zawału PK znalazło zastosowanie również badanie...


View full text...
keywords:

magnetic resonance, myocardial infarction, right ventricle

Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.