Artykuł przeglądowy
Celowość oznaczania surowiczych autoprzeciwciał niezaliczanych do kryteriów diagnostycznych układowych chorób tkanki łącznej

W pracy omówiono autoprzeciwciała pomocnicze, tj. niezaliczone do kryteriów diagnostycznych, ale charakteryzujące się stosunkowo wysoką swoistością (choć niekoniecznie wysoką częstością występowania) dla danej jednostki chorobowej, a ponadto korelujące z określonymi objawami klinicznymi czy aktywnością choroby lub mające znaczenie prognostyczne. Uwzględniono tylko te autoprzeciwciała, dla których są już dostępne testy komercyjne, lub te, których technika oznaczania i metody pozyskiwania antygenów są na tyle proste, że mogą być włączone do diagnostyki rutynowej.
Ponieważ na ogół obserwujemy bardzo charakterystyczne profile autoprzeciwciał w każdej z układowych chorób tkanki łącznej, oznaczanie swoistości tych autoprzeciwciał może być użyteczne w praktyce (diagnostyce różnicowej) tych chorób w nierzadkich sytuacjach, gdy nieobecne jest podstawowe autoprzeciwciało markerowe.

In the paper the author discusses the importance of the so-called “auxiliary” autoantibodies – not included in the diagnostic criteria, but with a relatively high “specificity” (but not necessarily high sensitivity) for certain diseases and additionally correlated with clinical manifestation, disease activity and treatment and also possessing prognostic value. Because we usually observe very characteristic profiles of these antibodies in certain diseases, assessment of these autoantibodies can be a very useful tool in differential diagnosis of the CTDs, especially in not so rare cases, when basic “marker” autoantibody is absent.
We take into consideration only those above-mentioned autoantibodies when kits for assessment are available as a commercial package and for other autoantibodies when the technology of preparation of antigens and autoantibody assessment is so simple that the whole procedure can be done in a routine way.