Atopowe zapalenie skóry - co nowego w leczeniu?

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest obecnie najczęstszą przewlekłą zapalną chorobą skóry wśród dzieci i młodzieży. Jej rozpowszechnienie sięga od 20 proc. w północnej Europie i USA do 5 proc. w krajach śródziemnomorskich. Ze względu na przewlekłość choroby, szczególną uwagę należy zwrócić na jej leczenie. Jak dotychczas nie opracowano modelu terapii eliminującego całkowicie proces chorobowy, jednakże odpowiednio dobrany sposób leczenia pozwala skutecznie kontrolować przebieg choroby u większości pacjentów. W ostatnich latach pojawiły się nowe preparaty, które mogą zrewolucjonizować dotychczasowe metody leczenia AZS.




Co wiemy o AZS?



- Jest to genetycznie uwarunkowana choroba skóry o nieznanej przyczynie.

- Około 20 proc. dzieci w północnej Europie zachoruje na AZS we wczesnych latach życia [1].

- Jest chorobą cywilizacyjną o największej częstości występowania w krajach wysoko uprzemysłowionych [2].
w Wiele czynników egzogennych może przyczynić się do ujawnienia się choroby (m.in. sucha, wrażliwa skóra, niedobór kwasu g-linolenowego, komórkowe niedobory immunologiczne, nadprodukcja IgE, zaburzenia psychosomatyczne) [3].

- Charakterystycznymi objawami są: świąd, typowa morfologia i umiejscowienie zmian skórnych (twarz, szyja, zgięcia łokciowe i kolanowe), przewlekłe i nawracające zapalenie skóry o różnym nasileniu [4].

- Nieznane czynniki środowiskowe doprowadziły do znacznego zwiększenia zapadalności na AZS w ciągu ostatnich 40 lat.

- Wytyczne dotyczące leczenia kładą nacisk na odpowiednią pielęgnację skóry atopowej i miejscowe stosowanie leków immunosupresyjnych (steroidy, takrolimus, pimekrolimus, askomycyna).
Rozpoznanie atopowego zapalenia skóry opiera się na kryteriach Hanifina i Rajki [5] (tab. 2.).

Spełnienie 3 spośród 4 głównych kryteriów jest wystarczające dla rozpoznania. Kryteria mniejsze mają istotne znaczenie uzupełniające [4, 6]. W przebiegu AZS można wyróżnić 3 zasadnicze okresy:
I okres – do końca 2. roku życia,
II okres – 3.–11. rok życia,
III okres – 12.–23. rok życia.
Poszczególne okresy różnią się obrazem klinicznym i objawami podmiotowym (tab. 3.).

Wybór właściwej metody leczenia atopowego zapalenia skóry powinien być indywidualny i dostosowany do wieku pacjenta oraz charakteru i rozległości zmian...


Pełna treść artykułu...