Atypowe leki przeciwpsychotyczne w leczeniu zaburzeń psychicznych

Leki przeciwpsychotyczne (neuroleptyczne) zaczęto stosować w leczeniu schizofrenii na początku lat 50. XX w. Atypowe leki przeciwpsychotyczne (ALP), o szczególnym profilu farmakologicznym, wprowadzane od lat 90. miały być skuteczne w szerszym spektrum objawów schizofrenii (deficytowych, afektywnych, poznawczych) oraz wywoływać mniej zaburzeń ze strony układu pozapiramidowego. Niektóre ALP (klozapina, olanzapina, amisulprid, risperidon) okazały się bardziej skuteczne w schizofrenii od leków typowych. Wykazano również, że ALP mają właściwości normotymiczne, co sprawia, że są coraz szerzej stosowane w chorobie afektywnej dwubiegunowej. W depresji lekoopornej ALP podaje się obecnie w celu potencjalizacji działania leków przeciwdepresyjnych. Atypowe leki przeciwpsychotyczne używane są również w zespołach lękowych, chorobie Parkinsona oraz zespołach otępiennych.

Antipsychotic (neuroleptic) drugs were introduced for the treatment of schizophrenia in early 1950s. Atypical antipsychotic drugs (AAD) with specific pharmacological profile, introduced since 1990s had to be efficacious in wider spectrum of schizophrenic symptoms (deficit, affective, cognitive) and to cause less disturbances of extrapyramidal system. Some AAD (clozapine, olanzapine, amisulpride, risperidone) proved more efficacious in schizophrenia compared with typical neuroleptics. It was also shown that AAD have mood-stabilizing properties what results in their increased use in bipolar affective illness. In treatment-resistant depression, AAD have been currently employed for augmentation of antidepressant drugs. Atypical antipsychotic drugs are also used in anxiety disorders, Parkinson’s disease and dementia.