Bąblowica – endemiczna choroba pasożytnicza

Bąblowica jest częstą chorobą pasożytniczą zwierząt, natomiast u ludzi wykrywa się ją stosunkowo rzadko. Długi okres bezobjawowy utrudnia wczesne rozpoznanie choroby. Objawy występują najczęściej po wielu latach od zarażenia i są mało charakterystyczne. Powoduje to opóźnienie prawidłowego leczenia oraz zmniejsza szanse na uratowanie życia pacjenta. Bąblowica wątroby jest groźną chorobą, mogącą doprowadzić do bardzo ciężkich, długofalowych i często nieodwracalnych powikłań, a nawet zgonu człowieka. Jest wywołana przez inwazję postacią larwalną tasiemca bąblowcowego z rodziny Taeniidae , należącego do rodzaju Echinococcus . Do zamknięcia cyklu rozwojowego tasiemiec bąblowcowy potrzebuje żywiciela ostatecznego (najczęściej jest nim mięsożerny ssak) oraz żywiciela pośredniego (roślino- lub wszystkożerny ssak, człowiek jest żywicielem przypadkowym). W Polsce występują zarażenia wywołane przez bąblowca jednokomorowego ( Echinococcus granulosus ) oraz bąblowca wielokomorowego ( Echinococcus multilocularis ). Torbiele bąblowcowe najczęściej lokalizują się w wątrobie, płucach oraz mózgu. O rozpoznaniu bąblowicy decydują badania dodatkowe. Duże znaczenie mają techniki obrazowe: rentgenografia, ultrasonografia, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. Przydatne są także badania serologiczne. Pewne rozpoznanie ustala się na podstawie stwierdzenia obecności haków i/lub protoskoleksów w płynie torbieli oraz na podstawie badania histopatologicznego materiału biopsyjnego, pooperacyjnego lub pośmiertnego. Leczenie bąblowicy polega głównie na chirurgicznym usunięciu torbieli z otaczającymi tkankami oraz chemioterapii z zastosowaniem albendazolu lub mebendazolu.

Echinococcosis is a very common parasitic infection in animals, but in humans is quite rare. The long symptomless period obstructs early diagnosis. Symptoms usually appear after many years of infection and they are not very characteristic. It causes delay of correct treatment and decreases the chances of saving the patient’s life. Echinococcosis is an extremely dangerous disease and can cause severe, long-term and very often irreparable complications, even loss of the patient’s life. Echinococcosis is caused by larval stages of cestode species of the genus Echinococcus . The life cycles of these parasites involve two mammalian hosts: the definitive host (usually a carnivore) and the intermediate host (humans are aberrant hosts). In Poland, cystic echinococcosis (CE) caused by Echinococcus granulosus and alveolar echinococcosis (AE) caused by Echinococcus multilocularis have been observed. Usually it is localized in the liver, the lung and the brain. The diagnosis of echinococcosis in individual patients is based on identification of cyst structures by ultrasonography, computed tomography, X-ray examinations, magnetic resonance imaging and the confirmation by detection of specific serum antibodies by immunodiagnostic tests. Final diagnosis is based on confirmation of hooks and protoscoleces in cyst fluid and the examination materials from the operation. There are several major options for treatment of echinococcosis, including surgery, puncture aspiration injection respiration (PAIR), and chemotherapy (albendazole, mebendazole).