Badania wydolnościowe układu oddechowego u pacjentów po przebytym COVID-19 – fakultatywne czy obligatoryjne

Od 2019 r. praktycznie cały świat walczy z epidemią zakażeń wirusem SARS-CoV-2, których konsekwencją jest choroba określana jako COVID-19. Zagrożenia płynące z zakażenia wirusem to nie tylko objawy ostrej fazy COVID-19. Poważne i odległe skutki mogą dotykać dużego odsetka pacjentów i utrzymywać się przez wiele miesięcy od zachorowania. Zespoły objawów chorobowych utrzymujące się powyżej 12 tygodni od infekcji SARS-CoV-2 zostały nazwane post-COVID oraz long COVID. Dominują z nich zwykle objawy ze strony układu oddechowego: kaszel, skrócenie oddechu, rzadziej dolegliwości dotyczące innych układów – krążenia, nerwowego i pokarmowego. W przebiegu diagnostyki oraz leczenia zespołów long COVID i post-COVID rokowanie pogarszają czynniki środowiskowe, na które narażeni są pacjenci: zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego oraz narażenie na działanie dymu tytoniowego. Również współwystępowanie chorób przewlekłych, głównie otyłości, cukrzycy, nadciśnienia tętniczego i przewlekłych schorzeń układu oddechowego, powoduje, że przebieg tych zespołów jest cięższy, a leczenie trudniejsze. Najczęstszymi powikłaniami COVID-19 dotyczącymi układu oddechowego są procesy zwłóknieniowe na poziomie oskrzelików oddechowych i pęcherzyków płucnych. W diagnostyce zmian płucnych po COVID-19 największą rolę odgrywają badania czynnościowe układu oddechowego, a wśród nich spirometria. Jest to badanie mało skomplikowane, o stosunkowo dużej dostępności, możliwe do wykonania zarówno w POZ, jak i w opiece specjalistycznej – ambulatoryjnej i szpitalnej.