Badanie BOLERO-1 - ewerolimus w uzupełnieniu leczenia raka piersi trastuzumabem

Uważa się, że aż 25% pacjentek z rakiem piersi wykazuje nadekspresję receptora dla naskórkowego czynnika wzrostu HER2 (HER2+). U tych chorych większe jest ryzyko nawrotu, a ogólne przeżycia są krótsze. Trastuzumab, będący przeciwciałem skierowanym przeciw HER2, stał się podstawowym lekiem stosowanym w przypadku nadekspresji HER2.

Jednak efektywność trastuzumabu w wielu przypadkach jest ograniczona opornością nowotworu. Aby ominąć ten problem wprowadzono do praktyki klinicznej skojarzoną terapię trastuzumabem i paklitakselem, na którą w badaniach klinicznych odpowiadało nawet 84% pacjentek [1]. Ewerolimus to biodostępny po podaniu doustnym inhibitor kinazy białkowej mTOR, odgrywającej kluczową rolę w wielu szlakach przekazywania sygnału, która ma także znaczenie w rozwoju oporności na trastuzumab. W badaniach klinicznych drugiej i trzeciej fazy dodanie ewerolimusu do schematów leczenia HER2-negatywnego raka piersi z ekspresją receptorów estrogenowych przyniosło korzystne wyniki. Opisywane badanie kliniczne trzeciej fazy (BOLERO-1) zostało podjęte, aby określić skuteczność ewerolimusu w uzupełnieniu pierwszorzędowej terapii zaawansowanego raka piersi HER2+. W badaniu bierze udział 719 kobiet, które wcześniej nie były leczone chemioterapią, bez przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego. Randomizacja została przeprowadzona według schematu 2:1, odpowiednio do grupy dodatkowo leczonej 10 mg ewerolimusu dziennie i grupy kontrolnej, otrzymującej tylko trastuzumab i paklitaksel. Głównym punktem końcowym jest czas przeżycia wolny od progresji. Jako dodatkowe punkty końcowe zdefiniowano: ogólne przeżycie, odsetek odpowiedzi na leczenie i stopień poprawy klinicznej. Zbierane są również dane dotyczące działań niepożądanych i biomarkerów. Autorzy planują przeprowadzić analizę przeżycia wolnego od progresji w ostatnim kwartale 2013 r.

1. Gasparini G, et al. BCRT. 2007;101:355-65