Barwnikowe włosy meszkowe i włosy prosto odrastające jako jedyne trichoskopowe wskaźniki rokownicze odrostu włosów w łysieniu całkowitym i uogólnionym

Wprowadzenie
W literaturze brakuje danych dotyczących prognozowania odpowiedzi na leczenie u pacjentów z łysieniem plackowatym.

Cel pracy
Ocena przydatności trichoskopii w prognozowaniu wyników leczenia u pacjentów z łysieniem całkowitym i uogólnionym.

Materiał i metody
Do badania włączono 35 pacjentów (16 z łysieniem całkowitym i 19 z łysieniem uogólnionym). Badanie trichoskopowe wykonano przed rozpoczęciem leczenia oraz po 6 tygodniach terapii. Po 4 miesiącach pacjenci zostali sklasyfikowani jako odpowiadający: poprawa stanu w skali SALT > 75% (17/35) albo nieodpowiadający na leczenie: poprawa stanu w skali SALT ≤ 75% (18/35).

Wyniki
W badaniu trichoskopowym wykonanym przed rozpoczęciem leczenia nie wykazano różnic w obrazie trichoskopowym między grupami. W trichoskopii kontrolnej barwnikowe włosy meszkowe i barwnikowe włosy prosto odrastające stwierdzano istotnie częściej u pacjentów odpowiadających niż u pacjentów nieodpowiadających na leczenie (odpowiednio 16/17, 94% i 2/18, 11%, p < 0,001 oraz 17/17, 100% i 5/18, 28%, p < 0,001). Nie wykazano istotnej różnicy w częstości występowania bezbarwnikowych włosów meszkowych i włosów prosto odrastających, żółtych kropek, czarnych kropek, włosów ułamanych, włosów wykrzyknikowych, włosów proksymalnie zwężonych, zwężeń Pohla-Pinkusa oraz włosów okrągłych między pacjentami odpowiadającymi i nieodpowiadającymi na leczenie.

Wnioski
Trichoskopia wykonywana po 6 tygodniach od rozpoczęcia leczenia jest przydatną metodą prognozowania wyników leczenia u pacjentów z łysieniem całkowitym i uogólnionym. Barwnikowe włosy meszkowe i włosy prosto odrastające stanowią wskaźniki korzystne rokowniczo.



Introduction
There are no evidence-based data on how to predict response to therapy in patients with alopecia areata.

Objective
The assessment of the predictive value of trichoscopy for the therapeutic outcome in patients with alopecia totalis and universalis.

Material and methods
A total of 35 patients (16 with alopecia totalis and 19 with alopecia universalis) were included in the study. Trichoscopy was performed at baseline and 6 weeks after treatment initiation. After 4 months the patients were classified as responders (17/35) and non-responders (18/35).

Results
There were no differences between the groups in baseline trichoscopy. In follow-up trichoscopy, pigmented vellus and upright regrowing hairs occurred significantly more often in responders compared to non-responders (16/17, 94% vs. 2/18, 11% and 17/17, 100% vs. 5/18, 28%). No significant difference was observed in the frequency of non-pigmented vellus hairs, non-pigmented upright regrowing hairs, yellow dots, black dots, broken hairs, exclamation mark hairs, tapered hairs, Pohl-Pinkus constrictions and pigtail hairs between responders and non-responders.

Conclusions
Trichoscopy performed 6 weeks after treatment initiation is a useful method in predicting the therapeutic outcome in patients with alopecia totalis and universalis. Positive predictive trichoscopic markers include pigmented vellus and upright regrowing hairs.