Bezsenność – rozpoznanie i leczenie

Definicja

Bezsenność jest jedną z najczęściej zgłaszanych przez pacjentów dolegliwości. Przez długi czas była traktowana jako objaw innych chorób, zwłaszcza zaburzeń nastroju, ale postęp wiedzy na temat patomechanizmów i konsekwencji bezsenności doprowadził do wyodrębnienia jej jako oddzielnej jednostki chorobowej.
Trzecia edycja Międzynarodowej Klasyfikacji Zaburzeń Snu (International Classification of Sleep Disorders – ICSD-III) zredagowana przez American Academy of Sleep Medicine opisuje bezsenność jako sytuację, gdy pacjent ma problemy z inicjacją snu (wydłużona latencja zasypiania), jego utrzymaniem (pojawiające się w nocy wybudzenia ze współwystępującymi trudnościami w ponownym zaśnięciu) lub z przedwczesnymi wybudzeniami. Wynikające z tych objawów skrócenie snu nocnego prowadzi do przynajmniej jednej z następujących konsekwencji: zaburzeń funkcjonowania w ciągu dnia (zmęczenia lub złego samopoczucia), upośledzenia funkcji poznawczych, zaburzeń funkcjonowania społecznego, zaburzeń nastroju, uczucia dziennej senności, problemów behawioralnych, spadku motywacji, częstszego popełniania błędów [1]. Zgłaszane problemy ze snem nie mogą wynikać z braku możliwości lub warunków do spania. Aby ustalić rozpoznanie, należy także ocenić częstość występowania objawów – zaburzenia snu i ich konsekwencje powinny występować przynajmniej 3 razy w tygodniu przez 3 miesiące. Obserwowane objawy nie mogą wynikać z innych zaburzeń snu.
Należy pamiętać, że bezsenność, poza konsekwencjami opisanymi powyżej, wywiera wielokierunkowy negatywny wpływ na zdrowie pacjenta. U osób z bezsennością stwierdza się podwyższone ryzyko zachorowania na schorzenia układu krążenia, zaburzenia nastroju czy otępienie [2].

Epidemiologia

Dane dotyczące rozpowszechnienia bezsenności często są rozbieżne – wynika to zwkle z różnic metodologicznych prowadzonych badań epidemiologicznych, przyjętych definicji bezsenności oraz różnic kulturowych między badanymi populacjami. Badania przeprowadzone w krajach europejskich wykazały, że przewlekła bezsenność występuje u 5,8–19% osób w populacji ogólnej [3]. Przyjmuje się, że istotna klinicznie przewlekła bezsenność dotyka 6–10% populacji ogólnej [4] z zauważalnym wzrostem jej rozpowszechnienia w ciągu ostatnich dekad [5]. Bezsenność istotnie częściej występuje u kobiet i – co szczególnie ważne w kontekście zachodzących w naszym kręgu cywilizacyjnym zmian demograficznych – osób w wieku podeszłym [6]. Należy...


Pełna treść artykułu...