Binimetynib opóźnia progresję czerniaka z obecnością mutacji w genie NRAS
Autor: Alicja Kostecka
Data: 29.03.2017
Źródło: Lancet Oncology/AK
Zgodnie z wynikami badania klinicznego 3. fazy NEMO, opublikowanymi w Lancet Oncology inhibitor MEK, binimetynib wydłuża przeżycie wolne od progresji choroby w porównaniu z dakarbazyną u chorych na czerniaka z obecnością mutacji w genie NRAS.
Wykazano, że czerniak z obecnością mutacji w genie NRAS charakteryzuje się bardziej agresywnym przebiegiem niż nowotwór z obecnością mutacji w genie BRAF, a ponadto nie opracowano dotychczas standardu leczenia tego rzadkiego podtypu czerniaka. Będąca obecnie standardem leczenia 1. linii immunoterapia przynosząca korzyści w niektórych podtypach czerniaka nie daje oczekiwanych efektów w podtypie z mutacją NRAS. W przedstawionym badaniu porównano skuteczność binimetynibu i dakarbazyny u wcześniej nieleczonych chorych na czerniaka oraz chorych otrzymujących wcześniej immunoterapię. Łącznie do badania włączono 402 chorych z potwierdzoną mutacją w genie NRAS, których przydzielono losowo w stosunku 2:1 do grupy otrzymującej bibimetynib w dawce 45 mg doustnie 2 razy na dobę lub dakarbazynę w dawce 1000 mg/m2 dożylnie, co 3 tygodnie.
Wykazano wydłużenie przeżycia wolnego od progresji choroby u chorych otrzymujących bibimetynib w porównaniu do dakarbazyny i to we wszystkich analizowanych podgrupach, w tym u chorych poddanych wcześniejszej immunoterapii oraz u chorych z nowotworem o cechach złego rokowania (w stadium M1c lub ze zwiększoną aktywnością LDH). Po okresie obserwacji wynoszącym 1,7 miesiąca mediana PFS wyniosła 2,8 miesiąca u chorych w grupie z binimetynibem oraz 1,5 miesiąca u chorych leczonych dakarbazyną (HR 0,62, 95% CI 0,47-0,80; jednostronne p < 0,001). Mediana okresu obserwacji przeżycia całkowitego wyniosła 9,2 miesiąca. Odnotowano, że mediana przeżycia całkowitego wyniosła 11 miesięcy w grupie leczonej binimetynibem w porównaniu z 10,1 miesiąca w grupie leczonej dakarbazyną. W grupie leczonej binimetynibem odnotowano większy całkowity odsetek odpowiedzi w porównaniu z dakarbazyną (41% vs 9%, p=0,015). Mediana czasu trwania obiektywnej odpowiedzi wyniosła 6,9 miesiąca w grupie leczonej binimetynibem, natomiast w grupie leczonej dakarbazyną jej określenie nie było możliwe. W obu grupach podobny odsetek chorych poddano wcześniej immunoterapii. W tej grupie mediana PFS wyniosła 2,8 miesiąca u chorych przydzielonych do grupy z binimetynibem i 1,5 miesiąca u chorych otrzymujących dakarbazynę. Działania niepożądane 3. i 4. stopnia obserwowane we wszystkich grupach obejmowały zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej (19% w grupie z binimetynibem vs 0% w grupie z dakarbazyną), nadciśnienie tętnicze (7% vs 2%), niedokrwistość (2% vs 5%) i neutropenię (1% vs 9%). U 34% chorych przydzielonych do grupy leczonej binimetynibem odnotowano ciężkie zdarzenia niepożądane niezależnie od stopnia nasilenia w porównaniu z 22% w grupie leczonej dakarbazyną.
Badanie NEMO należy uznać jako sukces, ponieważ jest to pierwsze badanie kliniczne z randomizacją w podgrupie chorych z obecnością mutacji w genie NRAS, które pozwala zrozumieć ogromne potrzeby opracowania nowych terapii dla tych chorych.
Wykazano wydłużenie przeżycia wolnego od progresji choroby u chorych otrzymujących bibimetynib w porównaniu do dakarbazyny i to we wszystkich analizowanych podgrupach, w tym u chorych poddanych wcześniejszej immunoterapii oraz u chorych z nowotworem o cechach złego rokowania (w stadium M1c lub ze zwiększoną aktywnością LDH). Po okresie obserwacji wynoszącym 1,7 miesiąca mediana PFS wyniosła 2,8 miesiąca u chorych w grupie z binimetynibem oraz 1,5 miesiąca u chorych leczonych dakarbazyną (HR 0,62, 95% CI 0,47-0,80; jednostronne p < 0,001). Mediana okresu obserwacji przeżycia całkowitego wyniosła 9,2 miesiąca. Odnotowano, że mediana przeżycia całkowitego wyniosła 11 miesięcy w grupie leczonej binimetynibem w porównaniu z 10,1 miesiąca w grupie leczonej dakarbazyną. W grupie leczonej binimetynibem odnotowano większy całkowity odsetek odpowiedzi w porównaniu z dakarbazyną (41% vs 9%, p=0,015). Mediana czasu trwania obiektywnej odpowiedzi wyniosła 6,9 miesiąca w grupie leczonej binimetynibem, natomiast w grupie leczonej dakarbazyną jej określenie nie było możliwe. W obu grupach podobny odsetek chorych poddano wcześniej immunoterapii. W tej grupie mediana PFS wyniosła 2,8 miesiąca u chorych przydzielonych do grupy z binimetynibem i 1,5 miesiąca u chorych otrzymujących dakarbazynę. Działania niepożądane 3. i 4. stopnia obserwowane we wszystkich grupach obejmowały zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej (19% w grupie z binimetynibem vs 0% w grupie z dakarbazyną), nadciśnienie tętnicze (7% vs 2%), niedokrwistość (2% vs 5%) i neutropenię (1% vs 9%). U 34% chorych przydzielonych do grupy leczonej binimetynibem odnotowano ciężkie zdarzenia niepożądane niezależnie od stopnia nasilenia w porównaniu z 22% w grupie leczonej dakarbazyną.
Badanie NEMO należy uznać jako sukces, ponieważ jest to pierwsze badanie kliniczne z randomizacją w podgrupie chorych z obecnością mutacji w genie NRAS, które pozwala zrozumieć ogromne potrzeby opracowania nowych terapii dla tych chorych.
