Bioptic diagnosis of adrenal gland tumours in patients with lung neoplasms

Wstęp
Guz nadnercza wykryty przypadkowo podczas badania obrazowego z innych wskazań określany jest mianem incydentaloma [1–3]. Guzy nadnerczy mogą występować zarówno z klinicznymi objawami nadprodukcji hormonów kory lub rdzenia, jak i bez tych objawów [1, 4]. Rozwój metod obrazowania rozszerzył możliwości uwidaczniania nadnerczy. Dotychczas najczęstszymi wskazaniami do diagnostyki nadnerczy były objawy kliniczne i wyniki badań biochemicznych. Obecnie w diagnostyce pojawiły się metody pozwalające na zobrazowanie tego gruczołu, dzięki czemu można stwierdzić nieprawidłowości przed wystąpieniem objawów klinicznych. Do najczęściej stosowanych współcześnie metod diagnostycznych umożliwiających obrazowanie nadnerczy należą ultrasonografia (USG), tomografia komputerowa (KT), rezonans magnetyczny (MR), badania izotopowe oraz badania naczyniowe – arteriografia i flebografia [5–7]. Rozpatrywane są również możliwości różnicowania na podstawie badań obrazowych guzów złośliwych od łagodnych, ponieważ część z tych zmian może być klinicznie nieistotna [8]. Różnicowanie takie ma kluczowe znaczenie do dalszego postępowania z chorym [9]. Najczęściej jednak cechy guzów nadnercza są określane na podstawie badania histopatologicznego, przeprowadzonego po ich chirurgicznym usunięciu [9, 10]. Metodą podawaną w literaturze jako sposób na różnicowanie histopatologiczne jest biopsja celowana wykonana pod kontrolą USG [11, 12]. Mając własne, dość bogate doświadczenie w diagnostyce biopsyjnej innych narządów [13–15], autorzy niniejszej pracy postanowili opracować własny materiał dotyczący wyników diagnostyki zmian guzowatych w obrębie nadnerczy stwierdzanych podczas rutynowych badań KT u chorych leczonych z powodu nowotworu płuc. Autorów skłonił do tego również fakt, że biopsja nadnerczy, jak wynika z danych literaturowych, zazwyczaj jest wykonywana sporadycznie i tylko wtedy, gdy guza tego narządu nie uda się precyzyjnie scharakteryzować ani za pomocą KT, ani za pomocą MR [6, 12]. Z literatury wiadomo, że nie każde guzowate nadnercze odpowiada chorobie nowotworowej. Walas i wsp. [12] na 100 wykonanych biopsji nadnerczy w 49 przypadkach stwierdzili rozrost nowotworowy, były to głównie przerzuty z innych narządów. Pierwotnego raka nadnerczy stwierdzono u 7 chorych. Tylko w jednym przypadku po biopsji odnotowano powikłanie w postaci krwiaka wątroby. Celem niniejszej pracy jest stwierdzenie, u ilu chorych leczonych z powodu choroby nowotworowej płuc, u których podczas diagnostyki KT wykryto przypadkowo zmiany guzowate w obrębie nadnerczy, są one również możliwe do zobrazowania w badaniu USG, tak by te zmiany mogły być poddane diagnostyce biopsyjnej, oraz u ilu tych chorych biopsja daje odpowiedź o charakterze zmiany. Materiał i metody Badania dotyczą okresu od stycznia 2003 r. do czerwca 2007 r. Przeanalizowano wyniki KT u 837 chorych, którym wykonywano kontrolne badania KT w trakcie leczenia nowotworu płuc. W 627 przypadkach byli to mężczyźni, a w 210 kobiety (tab. 2.). Badania wykonano aparatami Siemens Somatom AR.TX oraz Siemens Somatom Sensation Open. Pacjenci byli leczeni na Oddziale Onkologicznym oraz w Przyszpitalnej Poradni Onkologicznej Szpitala im. St. Leszczyńskiego w Katowicach. W 46 przypadkach (30 mężczyzn, 16 kobiet) stwierdzono guzowato zmienione nadnercza. U 25 chorych jako typ utkania zmiany w płucach stwierdzono carcinoma bronchogenes, a u 21 carcinoma planoepitheliale. Rozpoznania ustalono na podstawie wcześniej prowadzonej diagnostyki, a wycinki były pobierane zarówno śródoperacyjnie, jak i podczas bronchofiberoskopii. Opisywane w KT zmiany w obrębie nadnerczy udało się uwidocznić w badaniu USG tylko u 36 chorych. W 29 przypadkach dotyczyło to jednego nadnercza, a w 7 obu. Było to 20 chorych z rozpoznaniem histopatologicznym carcinoma bronchogenes i 16 z rozpoznaniem carcinoma planoepitheliale. U wszystkich 36 chorych wykonano jednorazową biopsję cienkoigłową zmiany w nadnerczach pod kontrolą USG. U chorych z powiększonymi obydwoma nadnerczami bioptowano każde z nich. Do obrazowania nadnerczy posłużono się aparatem USG Hitach EUB 515. Materiał pobierano igłami biopsyjnymi o średnicy 1,2 mm. Obrazy guzów nadnercza przedstawiono na ryc. 1.–6. U każdego chorego ze stwierdzonymi zmianami guzowatymi w nadnerczach wykonano również badania OH i KOH [16–18]. Obliczenia znamienności statystycznej wykonano testem t-Studenta dla zmiennych niepołączonych. Należy zaznaczyć, że u żadnego z pacjentów nie wykazano klinicznych cech niewydolności tego narządu.
Wyniki badań
Na 837 chorych (627 mężczyzn i 210 kobiet) na nowotwór płuc (tab. 1.), u których wykonano KT klatki piersiowej, w 46 przypadkach stwierdzono obecność guzowatych nadnerczy. W 10 przypadkach zmian w nadnerczach nie udało się zobrazować badaniem USG. Pozostałym 36 chorym wykonano jednorazową biopsję powiększonych nadnerczy. U 29 chorych w biopsji nadnerczy potwierdzono obecność utkania nowotworowego. W 7 przypadkach obraz histopatologiczny nie potwierdził obecności nowotworu – histopatolog nie stwierdził obecności utkania nowotworowego.
Omówienie wyników
U 46 osób spośród 837 chorych na nowotwór płuc potwierdzony histopatologicznie stwierdzono w KT patologię w budowie nadnerczy w trakcie leczenia tego nowotworu. W 36 przypadkach (78,2%) zmiany zobrazowano w USG i u 29 pacjentów po pobraniu wycinków pod kontrolą UGS stwierdzono obecność utkania nowotworowego. Stanowi to 3,2% wszystkich badanych chorych. U 20 chorych z rozpoznaniem carcinoma bronchogenes przerzuty do nadnercza stwierdzono w 17 przypadkach, natomiast u 16 z rozpoznaniem carcinoma planoepitheliale przerzuty stwierdzono u 12 pacjentów (tab. 1.). Co najmniej roczna obserwacja kliniczna pozostałych chorych (10 osób, u których nie zobrazowano zmian w USG, oraz 7 osób bez cech nowotworu w bioptacie) nie potwierdziła, by uwidocznione w KT zmiany w nadnerczach miały cechy złośliwości. Część chorych zmarła (9 pacjentów), każdorazowo przyczyną były niezwiązane z nadnerczami powikłania choroby nowotworowej płuc, do dziś żyje 8 osób. Są one pod stałą kontrolą Przyszpitalnej Poradni Onkologicznej i nie wykazują zarówno klinicznych, jak i biochemicznych cech uszkodzenia nadnerczy. W czasie obserwacji ewolucji obrazu nie stwierdzano u nich również zmian w obrazie ultrasonograficznym nadnerczy. Ciekawa wydaje się analiza lokalizacji zmiany w płucach w porównaniu ze stwierdzaną lokalizacją przerzutu do nadnerczy. Na 12 przypadków nowotworu zlokalizowanego w prawym płucu, 8 dało przerzuty do prawego nadnercza, 1 do lewego, a 3 zmiany guzowate stwierdzane w obu nadnerczach okazały się łagodne. Guzy płuca lewego – 16 przypadków – dały 11 przerzutów do lewego nadnercza i 1 do prawego. Jedna zmiana w prawym nadnerczu i dwie stwierdzane w obu nadnerczach okazały się rozrostem łagodnym. Analizując uzyskane wyniki, można stwierdzić, że zazwyczaj nowotwory płuc dają przerzuty do nadnerczy po tej samej stronie. Sporadycznie spotyka się przerzuty do nadnercza po stronie przeciwnej. W prezentowanym materiale nie stwierdzono ani jednego przypadku przerzutów nowotworu płuc do obu nadnerczy. Także zmiany rozsiane w obu płucach w omawianym materiale nie dały przerzutów do obu nadnerczy (tab. 3.). Nie stwierdzono różnicy w częstości przerzutów do nadnerczy w zależności od rodzaju utkania nowotworowego ogniska pierwotnego, natomiast guzowatości stwierdzane w obu nadnerczach okazywały się zmianami łagodnymi (tab. 4.). Analiza zależności typu nowotworu od lokalizacji zmian w nadnerczach wykazała, że zarówno carcinoma planoepitheliale, jak i carcinoma bronchogenes mniej więcej jednakowo często dają przerzuty do nadnerczy (tab. 4.). W jednym przypadku carcinoma planoepitheliale stwierdzono przerzuty nie tylko do nadnercza, ale i śledziony (ryc. 3.). Interesujący jest fakt, że u kobiet – przy takiej samej liczbie guzów łagodnych – stwierdzono znacznie mniej przerzutów nowotworowych w nadnerczach niż u mężczyzn, mimo że populacja badanych kobiet była wielokrotnie mniejsza (tab. 2.). Obserwacja ta jest interesująca, jednak wymaga kontynuowania. Wyniki badań hormonów steroidowych u wszystkich poddanych diagnostyce biopsyjnej chorych okazały się prawidłowe. Także w badaniu fizykalnym nie stwierdzono cech niedoczynności nadnerczy (tab. 5.).
Wnioski
1. U 5,49% chorych na nowotwór płuc w KT stwierdzono zmienione guzowato nadnercza, w tym potwierdzono zmiany o charakterze metastatycznym u 3,2%. W 2,29% były to zmiany łagodne. 2. Zmiany guzowate nadnerczy stwierdzane w KT są w 78,2% możliwe do zobrazowania w badaniu USG. 3. Najczęściej zmiany metastatyczne lokalizują się po tej samej stronie, po której umiejscowiona jest zmiana pierwotna w płucach. Nie jest to jednak regułą. 4. Nie stwierdzono zależności częstości przerzutów od rodzaju histopatologicznego guza płuca. 5. Stwierdzenie zmian w KT jednocześnie w obu nadnerczach najczęściej przemawia za ich łagodnym charakterem. 6. Stwierdzana mniejsza liczba przerzutów raka płuca do nadnerczy u kobiet wymaga dalszej obserwacji.
Podziękowanie
Autorzy dziękują panu mgr. Tomaszowi Augustyniakowi, kierownikowi Działu Kontrolingu Szpitala im. St. Leszczyńskiego za pomoc w uzyskaniu i opracowaniu danych.
Piśmiennictwo
1. Gołkowski F, Buziak-Bereza M, Huszno B, Ormowska M. Incydentaloma nadnerczy jako istotny problem kliniczny we współczesnej endokrynologii. Przeg Lek 2005; 62: 726-64. 2. Grumbach M, Biller B, Braunstein G, Cambel K, Carney J, Godle P, Harris E, Lee J, Oertel Y, Posner M, Schlechte J, Wieand H. Management of the clinical inapparent adrenal mass (“incidentaloma”). Ann Intern Med 2003; 138: 424-9. 3. Krysiak R, Okopień B, Herman Z. Incidentaloma – jedno z największych wyzwań współczesnej endokrynologii. Pol Merkuriusz Lek 2006; 21: 73-9. 4. Fassnacht M, Kernn W, Allolio B. Adrenal tumores: how to establish maligancy? J Endocrinol Incest 2004; 27: 387-99. 5. Al-Hawary MM, Francis IR, Korobkin M. Non-invasive evaluation of the incidentally detected indeterminate adrenal mass. Best Pract Clin Endocrinol Metab 2005; 19: 277-92. 6. Cieszanowski A, Dukaczewska M. Diagnostyka obrazowa nadnerczy – przegląd technik badania. Wiad Lek 2002; 55: 430-7. 7. Słonina J, Śliwiński T, Nienartowicz E, Dobosz U, Kołtowska A, Koźmińska U, Jaśkiewicz A, Moroń K. Współczesne metody obrazowania nadnerczy. Adv Clin Exp Med 2000; 9: 163-70. 8. Słapa R, Jakubowski W, Dąbrowska E, Januszewicz A. Diagnostyka obrazowa guzów nadnercza: różnicowanie zmian o charakterze złośliwym z guzami łagodnymi nadnerczy. Rezonans Mag Med 1997; 5: 16-23. 9. Kędziora-Bartkowska R, Szleja J, Drews M. Incydentaloma – guzy nadnerczy wykrywane przypadkowo. Pol Prz Chir 2005; 77: 144-58. 10. Owecki M, Majewska K, Sławny B, Niskich E, Drews M, Sowiński J. Guzy nadnercza w wybranym 10-letnim materiale operacyjnym. Pol Merk Lek 2006; 20: 678-81. 11. Paulsen SD, Nghiem HV, Korobkin M, Caoili EM, Higgins EJ. Changing role of imaging-guided percutaneous biopsy of adrenal masses: evaluation of 50 adrenal biopsies. AJR Am J Roentgenol 2004; 182: 1033-4. 12. Walas M, Tomaszewska R, Kulpa M. Wartość biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej monitorowanej ultrasonograficznie w diagnostyce zmian ogniskowych nadnerczy. Ultrasonografie 2002; 7: 7-11. 13. Chorąży M, Kalina Z, Wałeczek J, Kloc T, Marcela L. A case of non-operable cancer of the pancreas, complicated by a cyst – an example of therapeutic possibilities of surgical procedures performed under USG monitoring. J Ultrasound Med 1988; 7 10 Suppl.: S162. 14. Chorąży M, Kalina Z, Wałeczek J, Bierzyńska G, Wolańska J. Screening ultrasound examination of the thyroid gland. J Ultrasound Med 1988; 7, 10 Suppl: 18. 15. Chorąży M, Nasiek-Palka A, Wiąk Z. Analiza wyników badań histopatologicznych materiału uzyskanych podczas drenażu torbieli narządów jamy brzusznej. Współcz Onkol 2007; 2: 67-71. 16. Kokot F. Metody badań laboratoryjnych stosowanych w klinice. PZWL, Warszawa 1969. 17. Clinical chemistry. Bishop ML, Fody EP, Schoeff LE (ed). Lippincott Williams & Wilkins, Glasgow 1999. 18. Wallach J. Endocrine diseases. In: Handbook of Interpretation of Diagnostic Tests. Wallach J. Lippincott-Raven Publishers, New York, London 1988; 289-375.
Adres do korespondencji
dr med. Marek Chorąży ul. Raciborska 27 40-074 Katowice tel. +48 32 251 52 31, wew. 260 faks +48 32 251 45 33