Bolesne grudki piezogeniczne – użyteczność diagnostyczna ultrasonografii i skuteczność leczenia triamcinolonem podawanym doogniskowo

Bolesne grudki piezogeniczne (ang. painful piezogenic papules) są łagodnym schorzeniem skóry i tkanki podskórnej, w którym obserwuje się powstawanie przepuklin tłuszczowych. Istotą choroby jest wpuklenie się tkanki tłuszczowej między wiązki kolagenu skóry właściwej. Patogeneza schorzenia wiąże się z współdziałaniem czynników środowiskowych i genetycznych. Bodziec mechaniczny (związany z treningiem, urazem) wyzwala powstanie zmian u osób z genetycznie zmniejszoną liczbą i wytrzymałością przegród włóknistych podskórnej tkanki tłuszczowej. Najczęściej chorują osoby młode, aktywne fizycznie oraz z genetycznymi chorobami tkanki łącznej (np. w przebiegu zespołu Ehlersa-Danlosa). Grudki piezogeniczne obserwuje się zwykle w okolicy pięt, rzadziej nadgarstków i kłębu kciuka. Są to małe, mnogie, spoiste, odprowadzalne guzki barwy cielistej lub żółtej. W większości przypadków schorzenie przebiega bezobjawowo i nie wymaga leczenia. Część chorych zgłasza dolegliwości bólowe, niekiedy o dużym nasileniu, utrudniające normalną aktywność fizyczną. Leczenie w tych przypadkach jest wyzwaniem [1].
Ogólnie zdrowego, 30-letniego mężczyznę konsultowano z powodu obserwowanych od kilku miesięcy bolesnych guzków podskórnych w okolicy pięty prawej. Zmiany były wyczuwalne palpacyjnie i bardzo bolesne (ryc. 1). Pacjent wcześniej konsultował się z ortopedą, a w zleconym badaniu rentgenowskim nie stwierdzono patologii. Zarekomendowane leczenie (niesteroidowe leki przeciwzapalne) było nieskuteczne. W badaniu ultrasonograficznym (USG) w okolicy ścięgna Achillesa zaobserwowano obszary o echogeniczności tkanki tłuszczowej (ryc. 2). Na podstawie obrazu klinicznego i wyniku USG ustalono rozpoznanie bolesnych grudek piezogenicznych. Po doogniskowym podaniu roztworu triamcinolonu i 2% lidokainy uzyskano trwałe, całkowite ustąpienie dolegliwości bólowych.
Przedstawiony przypadek jest interesujący z dwóch powodów. Po pierwsze, potwierdza użyteczność ultrasonografii jako nieinwazyjnej metody diagnostyki bolesnych grudek piezogenicznych. W piśmiennictwie światowym istnieje zaledwie jedno, podobne, opublikowane w bieżącym roku doniesienie autorów hiszpańskich [2]. Ze względu na konieczność różnicowania grudek piezogenicznych z guzami wywodzącymi się z tkanki nerwowej lub gruczołów ekrynowych w sytuacjach wątpliwych, poza ultrasonografią, kluczowe dla rozpoznania jest badanie histopatologiczne.
Drugim interesującym aspektem doniesienia jest skuteczność podawanego doogniskowo...


Pełna treść artykułu...