Borelioza w praktyce lekarza POZ

Borelioza (choroba z Lyme) jest chorobą odkleszczową spowodowaną przez krętki z rodzaju Borrelia charakteryzującą się zajęciem skóry, stawów, mięśnia sercowego i układu nerwowego. Najbardziej charakterystycznym i najwcześniejszym objawem boreliozy jest rumień wędrujący, który pojawia się po 1–3 tygodni od ukłucia przez zakażonego kleszcza, ale może wystąpić nawet po 3 miesiącach i jest obecny u 50–80% zakażonych. Typowy rumień to objaw na tyle charakterystyczny, że upoważnia do rozpoznania boreliozy i włączenia odpowiedniej antybiotykoterapii bez potwierdzenia badaniami immunologicznymi. Objawy boreliozy mogą się pojawić bardzo późno od ukłucia przez kleszcza, zwłaszcza jeśli wystąpił rumień wędrujący, ale nie był leczony, był leczony niewłaściwie lub za krótko. W pozostałych przypadkach rozpoznanie boreliozy powinno być oparte na kryteriach klinicznych (historia pokłucia przez kleszcza, objawy chorobowe) oraz dwuetapowym protokole diagnostycznym (wykrywanie swoistych przeciwciał metodą immunoenzymatyczną oraz techniką Western blot). Podstawą leczenia jest antybiotykoterapia, która w zależności od postaci klinicznej choroby obejmuje doksycyklinę, amoksycylinę, cefuroksym, ceftriakson, cefotaksym, a w przypadku nietolerancji klarytromycynę lub azytromycynę.