CHOROBA NIEDOKRWIENNA SERCA
Stabilna i niestabilna dławica piersiowa – budowa blaszki miażdżycowej i jej konsekwencje kliniczne

Wprowadzenie
Rozpoznanie choroby wieńcowej, czyli stwierdzenie zmian zwężających w tętnicach wieńcowych oraz oszacowanie ich wielkości, bądź skurczu naczynia wieńcowego u chorego z bólami w klatce piersiowej nadal ustala się ostatecznie na podstawie badania inwazyjnego, jakim jest koronarografia, chociaż ostatnio wprowadzane są nowe techniki, takie jak wielorzędowa tomografia komputerowa.
Po przeprowadzeniu koronarografii można ustalić dalsze postępowanie terapeutyczne. Część chorych powinna być poddana rewaskularyzacji – metodą angioplastyki wieńcowej bądź chirurgicznie, innych należy nadal leczyć zachowawczo. Osobną grupę stanowią pacjenci z prawidłowymi anatomicznie tętnicami wieńcowymi, u których należy poszukiwać skurczu lub nieprawidłowego (zwolnionego) przepływu krwi w naczyniach wieńcowych, zmian w mikrokrążeniu wieńcowym (kardiologiczny zespół X) albo poza­wień­cowych przyczyn dolegliwości.
Przed wykonaniem koronarografii, która jako metoda inwazyjna jest obciążona określonym ryzykiem, należy przeprowadzić dokładną selekcję chorych, aby kierować na to badanie pacjentów z dużym prawdopodobieństwem istotnych zmian w tętnicach wień­cowych, u których będzie można wykonać zabieg rewaskularyzacyjny. Wstępne oszacowanie prawdopodobieństwa zmian w naczyniach wieńcowych u chorego z dławicą piersiową wymaga przeprowadzenia dokładnego badania lekarskiego: podmiotowego i przedmiotowego – w celu oceny stanu wydolności serca i określenia wartości ciśnienia tętniczego oraz wykluczenia pozawieńcowych przyczyn bólów (np. wada aortalna, kardiomiopatia), a także wykluczenia lub stwierdzenia współistnienia pozasercowych przyczyn bólów w klatce piersiowej (np. istotna patologia kręgosłupa w jego odcinku piersiowym i/lub szyjnym, choroby górnej części przewodu pokarmowego).

Ból wieńcowy – dławica piersiowa wysiłkowa (stabilna) i wazospastyczna (angina Prinzmetala)
Równowaga pomiędzy zapotrzebowaniem na tlen i jego miejscową podażą zapewnia prawidłowe ukrwienie w danym obszarze mięśnia sercowego. Inaczej jest w chorobie wieńcowej. Znamy dwa podstawowe mechanizmy powstawania niedokrwienia, którego objawem klinicznym jest zazwyczaj ból dławicowy.
W pierwszym mechanizmie niedokrwienia, w obecności istotnego zwężenia tętnicy wieńcowej wzrost zapotrzebowania miokardium na tlen nie może być zrównoważony zwiększonym przepływem wieńcowym – tak jak to ma miejsce w warunkach prawidłowych. W opisanej...


View full text...