COVID-19 jako problem zdrowia publicznego w odniesieniu do osób bezdomnych

Bezdomność jako problem ogólnoświatowy

Bezdomność jako jedna z patologii społecznych dotyka duża grupę ludzi. Ludzie bezdomni to nie tylko stereotypowi alkoholicy, lecz także osoby, które w kryzysie bezdomności znalazły się z innych przyczyn, na przykład z powodu nieporadności życiowej. W prawie istnieje definicja osoby bezdomnej okreś­lona w art. 6 ust. 8 ustawy o pomocy społecznej [1]. Zgodnie z tą definicją za osobę bezdomną uważa się osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy oraz niezameldowaną na pobyt stały w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności, a także osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym i zameldowaną na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. W spisie ludności i mieszkań z 2011 r. została podjęta próba zewidencjonowania osób bezdomnych [2]. Zgodnie z danymi przedstawionymi w dokumencie „Ludność. Stan i struktura demograficzno-społeczna. Narodowy Spis Ludności i Mieszkań 2011”, liczba osób bezdomnych w Polsce wynosiła wówczas 25 773 [2]. W 2017 r. według „Ogólnopolskiego badania liczby osób bezdomnych – edycja 2017” [3] było to już 33 408 osób (wzrost o 7635 osób). Według informacji, które autor uzyskał 17 marca 2020 r. od Jakuba Wilczka z Ogólnopolskiej Federacji na rzecz Rozwiązywania Problemu Bezdomności, najnowsze dane mówią o 30 330 osobach bezdomnych (spadek o 3078 osób). Z artykułu opublikowanego na łamach „The Lancet” [4] wynika, że w Ameryce Północnej, gdzie są duże populacje osób doświadczających bezdomności w prawie każdym mieście metropolitalnym USA i Kanady, osób bezdomnych jest znacznie więcej niż w Polsce. W USA zgłoszono ponad 500 000 bezdomnych w latach 2017–2019 [5]. W raporcie z Kanady z 2016 r. oszacowano, że 35 000 osób w tym kraju doświadcza bezdomności każdej nocy [6].
Ludzie bezdomni żyją w środowisku, które sprzyja epidemii. Mieszkają głównie w schroniskach lub koczują tam, gdzie mogą ochronić się przed trudnymi warunkami atmosferycznymi. W Warszawie osoby będące w kryzysie bezdomności przebywają w schroniskach (1197 miejsc zakontraktowanych przez UM Warszawy – stan na 11 września 2019 r.), mieszkaniach treningowych, noclegowniach, oddziałach dziennych, szpitalach, terapiach zamkniętych, jadłodajniach, squatach, pustostanach, ogródkach działkowych, a także na dworcach i poczekalniach. W każdym z tych przypadków ryzyko zakażenia jest bardzo wysokie. Brak dostępu do podstawowych...


View full text...