eISSN: 1897-4295
ISSN: 1734-9338
Advances in Interventional Cardiology/Postępy w Kardiologii Interwencyjnej
Current issue Archive Manuscripts accepted About the journal Editorial board Abstracting and indexing Subscription Contact Instructions for authors Publication charge Ethical standards and procedures
Editorial System
Submit your Manuscript
SCImago Journal & Country Rank
2/2006
vol. 2
 
Share:
Share:
abstract:

Case report
Percutaneous closure of persistent ductus arteriosus in a patient with discontinuous inferior caval vein and situs inversus - a case report

Anna Baranowska
,
Anna Obersztyn
,
Jacek Kusa
,
Jacek Baranowski
,
Małgorzata Szkutnik
,
Jacek Białkowski

Post Kardiol Interw 2006; 2, 2 (4): 189–191
Online publish date: 2006/06/30
View full text Get citation
 

Wstęp
Czynnościowe zamknięcie przewodu tętniczego Botalla, niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania układu krążenia w życiu płodowym, u większości donoszonych noworodków następuje w 1. dobie życia wskutek skurczu mięśniówki. Proces włóknienia przewodu tętniczego rozpoczyna się w 3. tygodniu życia, a jego anatomiczne zamknięcie powinno się zakończyæ do 3. miesiąca życia. Gdy jest on drożny u starszych niemowląt, rozpoznajemy przetrwały przewód tętniczy (persistent ductus arteriosus, PDA). Objawy kliniczne izolowanego drożnego przewodu tętniczego są uzależnione od jego znaczenia hemodynamicznego. Niezależnie jednak od rozmiarów PDA, w każdym rozpoznanym przypadku istnieją wskazania do jego zamknięcia z powodu ryzyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia, a także nasilania się zaburzeń hemodynamicznych i zmian degeneracyjnych w ścianie przewodu w późniejszym okresie życia [1]. Bezpośrednie ujście żył wątrobowych do prawego przedsionka i brak odcinka wątrobowego żyły głównej dolnej (inferior vena cava – IVC) z kontynuacją przez żyłę nieparzystą do żyły głównej górnej prawej lub lewej jest z kolei wariantem anatomicznym spływu żylnego do prawego przedsionka, który nie ma znaczenia klinicznego, jeśli nie współistnieje z inną wadą serca. Gdy nie ma innych anomalii układu krążenia, zwłaszcza złożonych, brak ciągłości żyły głównej dolnej może byæ przyczyną modyfikacji technik zabiegowych. Przedstawiamy przypadek pacjentki, której zamknięto duży przetrwały przewód Botalla metodą przeznaczyniową, a współistnienie wady polegającej na braku ciągłości żyły głównej dolnej spowodowało zmianę techniki cewnikowania interwencyjnego.

Opis przypadku
17-letnia pacjentka z pogorszeniem tolerancji wysiłku w wywiadzie oraz zdiagnozowanym przez kierującego kardiologa PDA została przyjęta w celu leczenia. Na podstawie wykonanego w 16. roku życia dziewczynki USG jamy brzusznej rozpoznano także odwrócenie trzewi. Stan ogólny pacjentki był dobry, podczas badania fizykalnego stwierdzono szmer ciągły 3/6 w II lewym międzyżebrzu. Badanie UKG potwierdziło drożny PDA z ciągłym napływem do lewej gałęzi tętnicy płucnej, nie stwierdzono natomiast cech nadciśnienia płucnego, a czynnośæ i wymiary lewej komory były prawidłowe. Powtórne badanie USG jamy brzusznej oraz RTG klatki piersiowej potwierdziły rozpoznanie odwrócenia trzewi. Pacjentka została zakwalifikowana do przeznaczyniowego zamknięcia PDA za pomocą okludera...


View full text...
Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.