Case report
Recurrent non-ST-segment elevation acute coronary syndrome in a patient with insulin-dependent diabetes mellitus and undiagnosed coeliac disease – case report

Opis przypadku
Kobieta w wieku 44 lat z cukrzycą typu 2, leczona insuliną od 10 lat, po strumektomii z powodu wola guzowatego przed 6 laty, leczona substytucyjnie l-tyroksyną, z półrocznym wywiadem bólów w klatce piersiowej i duszności, została przyjęta do Instytutu Kardiologii z powodu dolegliwości bólowych o charakterze ucisku za mostkiem z towarzyszącym wzrostem troponiny I do 0,69 ng/ml i aktywności CK-MB do 30,7 U. Oznaczono poziom glukozy – 16,3 mmol/l, cholesterol całkowity – 4,5 mmol/l, HDL – 1,0 mmol/L i trójglicerydy – 0,9 mmol/l. Zbadano hormony tarczycy: TSH – 2,30 mIU/ml (N 0,4–4,0 mIU/ml), fT3 – 2,6 pg/ml, ft4 – 1,0 ng/ml. W EKG – rytm zatokowy (65/min) i blok lewej odnogi pęczka Hisa (QRS=140 ms). W badaniu echokardiograficznym stwierdzono niepowiększoną lewą komorę (LV), uogólnioną hipokinezę z frakcją wyrzutową LV (LVEF) 51%. W koronarografii stwierdzono prawidłowe tętnice wieńcowe ze zwolnionym przepływem. Mimo leczenia kwasem acetylosalicylowym (ASA) w małej dawce, inhibitorem konwertazy i statyną, dolegliwości wieńcowe nawracały. W ciągu kolejnych 2 lat chora była jeszcze kilkakrotnie hospitalizowana z powodu ostrego zespołu wieńcowego (OZW) bez uniesienia odcinka ST. Bólom wieńcowym zawsze towarzyszyła duszność, 2-krotnie stwierdzono obrzęk płuc. W badaniach laboratoryjnych stwierdzano wielokrotnie podwyższone wartości troponiny I (0,12–0,69 ng/ml) i podwyższoną aktywność CK-MB (23,4–72,1 U/l) oraz podwyższony poziom hemoglobiny glikowanej (HbA1c) 7,8%. Po upływie roku ponownie wykonano koronarografię, w której nie wykazano istotnych zmian. W badaniu echokardiograficznym stwierdzono nieznacznie poszerzoną LV, LVEF 45% i małą niedomykalność mitralną. Chorą wypisano do domu i zalecono standardowe leczenie: ASA, inhibitor konwertazy i statyna (simwastatyna w dawce 20 mg na dobę). Mimo systematycznego leczenia, dolegliwości wieńcowe nawracały, pacjentka wielokrotnie korzystała z porad lekarzy izb przyjęć różnych szpitali. Po upływie kolejnego roku chora została ponownie przyjęta do Instytutu Kardiologii z powodu bólów w klatce piersiowej z towarzyszącym wzrostem poziomu troponiny I (0,18 ng/ml). W EKG i badaniu echokardiograficznym nie zaobserwowano istotnych zmian. Wykonano badania w kierunku chorób autoimmunologicznych. Stwierdzono obecność przeciwciał przeciwendomysialnych w klasie IgA (EmIgA) – test dodatni, bardzo wysokie miano (1:5120)....


View full text...