Case report
Rupture of chordae tendineae in a patient after percutaneous transvenous mitral commissurotomy – a case report

Wprowadzenie
Liczne doniesienia potwierdziły bezpieczeństwo i skuteczność przezskórnej komisurotomii mitralnej (PKM) w leczeniu wybranych chorych z izolowanym zwężeniem zastawki dwudzielnej. Przezskórna komisurotomia mitralna jest zabiegiem bezpiecznym, obarczonym niewielkim ryzykiem wystąpienia powikłań [1]. Jednym z nich jest niedomykalność zastawki mitralnej (IM). Najczęściej IM powstała w wyniku PKM nie ma znaczenia hemodynamicznego i może być leczona zachowawczo. Istotna hemodynamicznie niedomykalność mitralna wymagająca pilnego leczenia chirurgicznego jest rzadkim powikłaniem i występuje u ok. 1,5–2% wszystkich pacjentów poddanych zabiegowi PKM [2].
Najczęstsze przyczyny powstania dużej IM w trakcie PKM to pęknięcie płatka zastawki lub zerwanie nici ścięg­-nistej zastawki dwudzielnej. Przedstawiamy przypadek chorej, u której w trakcie PKM nastąpiło zerwanie nici ścięgnistej.
Opis przypadku
Kobieta 46-letnia, z rozpoznanym przed rokiem zwężeniem zastawki mitralnej, nadciśnieniem tętniczym, napadowym migotaniem przedsionków, dyslipidemią, została przyjęta do Instytutu Kardiologii w celu wykonania zabiegu przezskórnej komisurotomii mitralnej. Chora zgłaszała duszność pojawiającą się przy niewielkim wysiłku (III klasa wg NYHA).
W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono znaczących odchyleń od stanu prawidłowego. W spoczynkowym EKG rytm zatokowy, miarowy, o częstotliwości 62/min oraz cechy przeciążenia lewego przedsionka. W badaniu RTG klatki piersiowej miąższ płucny bez zagęszczeń, wielkość serca w granicach normy, cechy zastoju w krążeniu płucnym.
W wykonanym badaniu echokardiograficznym zastawka mitralna była zwłókniała, z elastycznymi centralnymi segmentami płatków. Stwierdzono zrośnięcie obu komisur zastawki, a ponadto zwapnienie w komisurze przednio­-bocznej i zwłóknienie w komisurze tylno-przyśrodkowej. Nici ścięgniste były skrócone i zwłókniałe. W skali Wilkinsa morfologię zastawki i aparatu podzastawkowego oceniono na 6 punktów.
Pole powierzchni zastawki mitralnej (MVA), ocenione na podstawie czasu półtrwania gradientu ciśnień, wynosiło 1,4 cm². W badaniu echokardiograficznym maksymalny gradient mitralny wynosił 17 mm Hg, średni 10 mm Hg. Stwierdzono także śladową niedomykalność mitralną. Ponadto badanie echokardiograficzne wykazało poszerzoną tętnicę płucną do 3,1 cm oraz małą niedomykalność trójdzielną (IT). Kurczliwość lewej komory była prawidłowa, frakcja wyrzutowa (EF) lewej...


View full text...