Charakterystyka farmakoterapii w postępowaniu przedszpitalnym w przypadkach ciężkich reakcji alergicznych i anafilaksji u pacjentów pediatrycznych – badanie jednoośrodkowe

Wprowadzenie
Anfilaksja to nagła, potencjalnie zagrażająca życiu, uogólniona reakcja nadwrażliwości. Jej częstość w populacji pediatrycznej stale wzrasta. Adrenalina to lek pierwszego rzutu w każdym przypadku anafilaksji.

Cel
Poznanie charakterystyki postępowania przedszpitalnego w przypadkach anafilaksji i ciężkiej reakcji alergicznej u pacjentów pediatrycznych. Poszukiwano korelacji pomiędzy wdrożeniem farmakoterapii podczas czynności zespołów ratownictwa medycznego a decyzją o przyjęciu do szpitala.

Materiał i metody
Wykonano retrospektywną analizę, która objęła dokumentację medyczną 2444 pacjentów przywiezionych przez zespoły ratownictwa medycznego do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Warszawie w 2020 roku. Dokumentacja zawierała między innymi: dane demograficzne, informacje o podjętej farmakoterapii oraz wstępne rozpoznanie. Kryterium włączenia było wystąpienie ciężkiej reakcji alergicznej.

Wyniki
Czterdziestu pacjentów spełniło kryterium włączenia, co stanowiło 1,64% wszystkich pacjentów z badanego okresu. Wśród nich 23 (58%) zostało poddanych farmakoterapii w ramach przedszpitalnych czynności ratunkowych (grupa A), a 17 (42%) nie otrzymało żadnego leku (grupa B). Nie zaobserwowano istotnej różnicy w rozkładzie płci między grupami A i B. W grupie A 5 pacjentów zostało przyjętych do szpitala, a w grupie B – 2 pacjentów. Różnica ta nie była istotna statystycznie (p >0,05). Najczęstszy alergen stanowił pokarm (n = 22; 55%). Najczęściej używanym lekiem był hydrokortyzon – otrzymało go 11 pacjentów. Adrenalina w postaci domięśniowej została podana 3 pacjentom.

Wnioski
Płeć pacjenta nie wpływała na decyzję o podjęciu leczenia farmakologicznego. Adrenalina jest stosowana rzadko w przedszpitalnej terapii reakcji anafilaktycznych. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy wdrożeniem farmakoterapii w czynnościach przedszpitalnych a decyzją o przyjęciu pacjenta do szpitala.



Introduction
Anaphylaxis is an acute, potentially life-threatening, systemic hypersensitivity reaction. Its prevalence in pediatric population is constantly increasing. Adrenaline is a first-line treatment in every case of anaphylaxis.

Aim
To examine the details of anaphylaxis treatment in the pre-hospital setting in a pediatric population. We wanted to determine whether there is a correlation between pharmacotherapy being implemented during the Emergency Medical Services (EMS) interventions and subsequent admission to the hospital.

Material and methods
In our retrospective study, we collected 2444 copies of the patients’ documents transferred by the EMS to the Emergency Department (ED) in the Pediatric Hospital in Warsaw throughout the calendar year 2020. The documents included demographic data, details of the given prehospital medication, and the initial diagnosis, among other information. Moreover, complementary data from the stay at the ED were added.

Results
Forty patients met the inclusion criteria, which was 1.64% of all the patients transported to the ED. Twenty-three (58%) patients received pharmacotherapy during pre-hospital emergency care (group A) while 17 (42%) did not receive it (group B). There was no significant difference in gender distribution between the groups. In group A there were 5 hospitalizations and in group B, 2 patients were admitted to the hospital (p > 0.05). The most common allergen was the food component (n = 22; 55%). Hydrocortisone was the most frequently used drug in pre-hospital care, being administered to 11 (48%) patients, with intramuscular adrenaline being given only 3 times (13%).

Conclusions
The gender of the patient did not influence the decision of whether pharmacotherapy should be implemented. Adrenaline is being underused in the prehospital treatment of severe allergic reactions. No correlation between the implementation of prehospital pharmacotherapy and subsequent hospitalization was found.