Chemioterapia u chorych na przerzutowego raka trzustki – nowe podejście
Autor: Agata Solecka
Data: 28.01.2014
Źródło: Ramanathan RK et al. “Phase II study of induction therapy with gemcitabine and nab-paclitaxel followed by consolidation with mFOLFIRINOX in patients with metastatic pancreatic cancer.” J Clin Oncol 32, 2014 (suppl 3; abstr 224)
Rak trzustki jest nowotworem, w którym dosyć późno dochodzi do postawienia rozpoznania choroby. W chwili pojawienia się przerzutów leczenie polega na zastosowaniu chemioterapii składającej się z gemcytabiny czy obecnie nab-paklitakselu. W 2011 roku opublikowano wyniki badania III fazy potwierdzające wysoką skuteczność schematu FOLFIRINOX w leczeniu chorych na przerzutowego raka trzustki.
Nie ustalono jeszcze optymalnej sekwencji leczenia.Poniżej prezentujemy badanie, które może pomóc w jej ustaleniu.
Podczas tegorocznego Sympozjum Nowotworów Układu Pokarmowego (2014 Gastrointestinal Cancers Symposium) zaprezentowano wyniki badania II fazy oceniającego skuteczność sekwencji w/w leków w leczeniu chorych na przerzutowego raka trzustki. 31 chorych otrzymało leczenie indukcyjne polegające na zastosowaniu nab-paklitakselu (125 mg/m2 w dniu 1.) oraz gemcytabiny (1000 mg/m2 w dniu 1., 8. i 15.) – 6 cykli każdy podawany co 4 tygodnie. W przypadku wystąpienia progresji choroby rozpoczynano leczenie konsolidacyjne schematem mFOLFIRINOX (fluorouracyl z leukoworyną, z pominięciem fluorouracyl w bolusie, irynotekan i oksaliplatyna oraz pegfilgrastim) – 12 cykli każdy podawany co 2 tygodnie.
Celem pierwszorzędowym było wykazanie 1-rocznego przeżycia u >70% badanych. Osiągnięto przewidywane przeżycie 1-roczne na poziomie 50%-60%. Wśród 23 chorych prezentujących podwyższony poziomem CA19-9 w surowicy krwi, u 83% badanych uzyskano spadek poziomu markera o ponad 90%. Odsetek odpowiedzi po zastosowanym leczeniu indukcyjnym wyniósł 43%. U 22 chorych zastosowano konsolidację schematem mFOLFIRINOX, u 4 podawano FOLFIRI (irynotekan, fluorouracyl, leukoworyna) , a u 1 osoby FOLFOX (oksaliplatyna, fluorouracyl, leukoworyna).
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi w stopniu 3 lub wyższym były: neutropenia (39%), zmęczenie (32%), niedokrwistość, trombocytopenia (16%), polineuropatia obwodowa (16%), leukopenia (16%), biegunka (7%), nudności, wymioty, gorączka neutropeniczna i epizody zakrzepicy (3%).
Podsumowując – wyniki indukcji z zastosowaniem gemcytabiny i nab-paklitakselu potwierdziły wcześniejsze obserwacje pochodzące z badań klinicznych. Strategia konsolidacji leczenia schematem mFOLFIRINOX jest skuteczna u wybranych chorych – w dobrym stanie ogólnym i bez objawów mielotoksyczności po wcześniejszym leczeniu indukcyjnym. Połączenie obu schematów powoduje kumulację ciężkich działań niepożądanych, z których neutropenia i zmęczenie wymagają redukcji dawek podawanych leków.
Podczas tegorocznego Sympozjum Nowotworów Układu Pokarmowego (2014 Gastrointestinal Cancers Symposium) zaprezentowano wyniki badania II fazy oceniającego skuteczność sekwencji w/w leków w leczeniu chorych na przerzutowego raka trzustki. 31 chorych otrzymało leczenie indukcyjne polegające na zastosowaniu nab-paklitakselu (125 mg/m2 w dniu 1.) oraz gemcytabiny (1000 mg/m2 w dniu 1., 8. i 15.) – 6 cykli każdy podawany co 4 tygodnie. W przypadku wystąpienia progresji choroby rozpoczynano leczenie konsolidacyjne schematem mFOLFIRINOX (fluorouracyl z leukoworyną, z pominięciem fluorouracyl w bolusie, irynotekan i oksaliplatyna oraz pegfilgrastim) – 12 cykli każdy podawany co 2 tygodnie.
Celem pierwszorzędowym było wykazanie 1-rocznego przeżycia u >70% badanych. Osiągnięto przewidywane przeżycie 1-roczne na poziomie 50%-60%. Wśród 23 chorych prezentujących podwyższony poziomem CA19-9 w surowicy krwi, u 83% badanych uzyskano spadek poziomu markera o ponad 90%. Odsetek odpowiedzi po zastosowanym leczeniu indukcyjnym wyniósł 43%. U 22 chorych zastosowano konsolidację schematem mFOLFIRINOX, u 4 podawano FOLFIRI (irynotekan, fluorouracyl, leukoworyna) , a u 1 osoby FOLFOX (oksaliplatyna, fluorouracyl, leukoworyna).
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi w stopniu 3 lub wyższym były: neutropenia (39%), zmęczenie (32%), niedokrwistość, trombocytopenia (16%), polineuropatia obwodowa (16%), leukopenia (16%), biegunka (7%), nudności, wymioty, gorączka neutropeniczna i epizody zakrzepicy (3%).
Podsumowując – wyniki indukcji z zastosowaniem gemcytabiny i nab-paklitakselu potwierdziły wcześniejsze obserwacje pochodzące z badań klinicznych. Strategia konsolidacji leczenia schematem mFOLFIRINOX jest skuteczna u wybranych chorych – w dobrym stanie ogólnym i bez objawów mielotoksyczności po wcześniejszym leczeniu indukcyjnym. Połączenie obu schematów powoduje kumulację ciężkich działań niepożądanych, z których neutropenia i zmęczenie wymagają redukcji dawek podawanych leków.
