Choroba Mikulicza i zespół Sjögrena jako główne choroby autoimmunologiczne zajmujące gruczoły ślinowe

Choroba Mikulicza i zespół Sjögrena zajmują gruczoły ślinowe. Charakteryzują się naciekami limfocytarnymi w zajętych gruczołach zewnątrzwydzielniczych, co prowadzi do ich obrzęku i dysfunkcji. Chociaż oba te schorzenia cechuje podobny obraz kliniczny, obecnie są odmiennie klasyfikowane i wymagają innego leczenia wielospecjalistycznego. W artykule przedstawiono chorobę Mikulicza oraz zespół Sjögrena i porównano je ze sobą. Omówiono ich główne kryteria kliniczne, histopatologiczne i serologiczne, a także metody stosowane w diagnostyce. Badanie histopatologiczne tkanki gruczołowej pobranej z małych lub dużych gruczołów ślinowych jest najpewniejszą metodą diagnostyczną. Badania serologiczne odgrywają dodatkową rolę. Różne metody radiologiczne pozwalają na wykluczenie procesów nowotworowych i zapalnych, które w początkowych fazach choroby mogą naśladować zespół Sjögrena i chorobę Mikulicza.

Mikulicz’s disease and Sjögren’s syndrome involve salivary glands. They are characterised by lymphocytic infiltrations in affected exocrine glands leading to their swelling and dysfunction. Although they present similar clinical symptoms, currently they belong to different classifications and require different multidisciplinary treatments. This study presents and compares Sjögren’s syndrome and Mikulicz’s disease and reviews their main clinical, histopathological, and serologic criteria and the methods used in the diagnostic process. The most reliable diagnostic method is histopathologic examination of glandular tissue obtained by either minor or major salivary gland biopsies. Serologic criteria play an additional diagnostic role. The different radiological modalities allow the exclusion of other inflammatory and neoplastic processes that can mimic the initial stages of Mikulicz’s disease and Sjögren’s syndrome.