Choroba niedokrwienna serca
Rola testu wysiłkowego w szacowaniu ryzyka sercowo-naczyniowego oraz w planowaniu rehabilitacji kardiologicznej

Do szacowania ryzyka kardiologicznego u chorych po przebytym ostrym zespole wieńcowym, a także osób z chorobą wieńcową bez przebytego zawału serca służą: ocena własnej wydolności przez chorego oraz badanie kliniczne i szereg badań ergometrycznych, z których najczęściej stosuje się elektrokardiograficzne próby wysiłkowe. U osób z istotnymi zmianami w tętnicach wieńcowych, czyli z potwierdzoną angiograficznie chorobą wieńcową, zwiększone zapotrzebowanie na tlen podczas wysiłku może przewyższyć pojemność rezerwy wieńcowej. Ujawnienie się niedokrwienia mięśnia sercowego może być związane ze zmianami elektrokardiograficznymi, których nie stwierdza się u chorego w spoczynku. W artykule przedstawiono metody oceny ryzyka chorego na podstawie próby wysiłkowej. Indywidualne dozowanie aktywności fizycznej, w życiu codziennym i w pracy zawodowej, ma istotne znaczenie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Najbezpieczniejszą formą aktywności są spacery – można je zalecać na podstawie ogólnej oceny stanu klinicznego, bez testu wysiłkowego. Doradzanie innych rodzajów zajęć domowych, sportu i rekreacji, aktywności płciowej oraz zajęć zawodowych wymagających większego wydatku energetycznego u chorych z dławicą piersiową powinno być oparte na wyniku badania ergometrycznego, który może stanowić punkt wyjścia dla wielu programów rehabilitacyjnych.