Choroba zwyrodnieniowa stawów – postępowanie terapeutyczne

Choroba zwyrodnieniowa stawów – postępowanie terapeutyczne

Jacek Pazdur

Celem tej publikacji jest przedstawienie zasad postępowania z pacjentem z rozpoznaną chorobą zwyrodnieniową stawów w praktyce ambulatoryjnej. Najczęściej przyczyną dolegliwości stawowych pacjentów jest pierwotna postać tej choroby, której istota polega na zaburzeniu procesów metabolicznych przebiegających w chrząstce. Pod wpływem nieokreślonego jeszcze bliżej zespołu czynników następuje w chrząstce przewaga procesów katabolicznych nad anabolicznymi. Leczenie powinno zatem polegać na wyjaśnieniu pacjentowi przyczyny jego dolegliwości, przedstawieniu propozycji zmiany trybu życia, jeśli stwierdzi się, że pacjent może w ten sposób opóźnić postęp choroby i objawowym leczeniu choroby. Leczenie objawowe dzieli się na leczenie niefarmakologiczne, mające na celu poprawę funkcji objętych chorobą stawów, oraz leczenie farmakologiczne, którego celem jest zmniejszenie nasilenia bólu w stawach i działanie przeciwzapalne, a także próba przywrócenia równowagi metabolicznej komórek chrząstki.

Możliwość uzyskania wyleczenia jest udziałem tylko części pacjentów, u których choroba powstała wskutek rozpoznanego już przez medycynę i możliwego do wyeliminowania czynnika etiologicznego. Znacznie częściej prowadzone jest leczenie przewlekłe, opóźniające postęp choroby lub/i łagodzące jej objawy. Podstawę takiego leczenia stanowi znajomość patogenezy choroby. Do takich przypadków należy choroba zwyrodnieniowa stawów (ch.z.s.). Wyniki badań epidemiologicznych tej choroby wskazują na ogromną skalę problemu. Rozwiązaniu tego problemu mają sprzyjać badania podjęte w bieżącym 10-leciu wybranemu przez WHO na dekadę chorób kości i stawów. Wytyczone kierunki badań mają służyć poznaniu patogenezy choroby, postępowania terapeutycznego i poprawy jakości życia osób dotkniętych tą chorobą. Niedawno zespoły ekspertów w dziedzinie leczenia chorób reumatycznych (w Stanach Zjednoczonych pod auspicjami ACR, a w Europie EULAR), opracowały rekomendacje postępowania z chorymi na chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych i biodrowych [1, 2].
Celem tej publikacji jest przedstawienie zasad postępowania z pacjentem z rozpoznaną ch.z.s. w praktyce ambulatoryjnej.

Zgodnie z przyjętą klasyfikacją wyróżnia się pierwotną i wtórną postać ch.z.s. [3]. Wyróżnienie to jest istotne z punktu widzenia praktycznego, bowiem w postaci wtórnej trudno myśleć o...


Pełna treść artykułu...