Choroby reumatyczne wieku dziecięcego
Autor: Aleksandra Lang
Data: 05.05.2016
Źródło: KG/AL
Działy:
Varia
Aktualności
Co nowego w doniesieniach na temat chorób reumatycznych wieku dziecięcego porównujących ich przebieg u osób dorosłych mówi prof. Lidia Rutkowska-Sak, kierownik Kliniki i Polikliniki Reumatologii Wieku Rozwojowego Narodowego Instytutu Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie.
W przypadku tocznia u dzieci częściej niż u dorosłych występuje zajęcie nerek, zaburzenia hematologiczne, zmiany skórne w postaci motyla, afty. Rzadziej pojawiają się zapalenie stawów oraz zaburzenia neurologiczne – choć te ostatnio dominują w obrazie klinicznym tocznia u dzieci. Z badań wynika także, że nefropatia toczniowa i anemia hemolityczna także częściej występują u dzieci. Prof. Rutkowska-Sak poinformowała, iż populacja dziecięca zagrożona jest większą śmiertelnością, natomiast mniej współtowarzyszy chorób nowotworowych bądź też wikłań tocznia u dzieci. Rzadziej też występuje zespół suchości i zapalenia błon surowiczych.
Z innego badania (przeprowadzonego na 445 chorych w Hiszpanii), które oceniało długoletnie obserwacje (1986-2012), wynika, że zapalenia nerek dominowały w grupie dzieci.
– Nasze badanie (138 dzieci, które obserwowane były w latach 1985-2005) dowiodło, że zmienił się obraz kliniczny początku choroby. Obecnie rzadziej mamy zajęcie nerek, padaczkę, natomiast znacznie częściej wszelkiego rodzaju psychozy – mówiła.
Z badania brazylijskiego przeprowadzonego wśród dzieci wynika, że obecność przeciwciał przeciwko rybosomalnemu białku P koreluje z łysieniem i pojawieniem się wysypek skórnych. Ekspert omówiła także badanie dotyczące ryzyka sercowo-naczyniowego u dzieci z toczniem. Wykazało, że jeżeli występuje zajęcie nerek, zaburzenia mikrokrążenia zdecydowanie częściej można spodziewać się niewydolności lewokomorowej, zwłaszcza u dziewczynek – mimo niskiej aktywności choroby, braku zmian w nerkach i wątrobie, niezależnie od tego, czy jest otyłość, czy też – nie występują proaterogenne biomarkery lipidów, czyli wczesne ryzyko wystąpienie miażdżycy.
W przypadku prób leczenia takrolimusem okazał się skuteczniejszy od cyklofosfamidu –zwłaszcza w toczniu nerkowym, powikłanym z zapaleniem nerek. Jego skuteczność była porównywalna u dzieci z mykofenolanem mofetylu. Zaś z badania dotyczącego rituksimabu zastosowanego u 63 pacjentów na przestrzeni około 10 lat obserwacji wykazano znamienną poprawę funkcji nerek, ale zaobserwowano także objawy niepożądane u 18 proc. chorych – głównie w postaci anafilaksji.
Omówiła również doniesienie dotyczące próby leczenia choroby Kawasakiego infliksymabem. Nie zmniejszyła się oporność badanej grupy na leczenie, mimo że występowała poprawa w zakresie krótszego czasu trwania gorączek oraz niektórych markerów zapalenia. Wciąż poszukiwane jest dobre leczenie w tej jednostki chorobowej.
Wykład wygłoszony był podczas konferencji "Trendy w reumatologii na przełomie 2015/2016" we Wrocławiu.
Z innego badania (przeprowadzonego na 445 chorych w Hiszpanii), które oceniało długoletnie obserwacje (1986-2012), wynika, że zapalenia nerek dominowały w grupie dzieci.
– Nasze badanie (138 dzieci, które obserwowane były w latach 1985-2005) dowiodło, że zmienił się obraz kliniczny początku choroby. Obecnie rzadziej mamy zajęcie nerek, padaczkę, natomiast znacznie częściej wszelkiego rodzaju psychozy – mówiła.
Z badania brazylijskiego przeprowadzonego wśród dzieci wynika, że obecność przeciwciał przeciwko rybosomalnemu białku P koreluje z łysieniem i pojawieniem się wysypek skórnych. Ekspert omówiła także badanie dotyczące ryzyka sercowo-naczyniowego u dzieci z toczniem. Wykazało, że jeżeli występuje zajęcie nerek, zaburzenia mikrokrążenia zdecydowanie częściej można spodziewać się niewydolności lewokomorowej, zwłaszcza u dziewczynek – mimo niskiej aktywności choroby, braku zmian w nerkach i wątrobie, niezależnie od tego, czy jest otyłość, czy też – nie występują proaterogenne biomarkery lipidów, czyli wczesne ryzyko wystąpienie miażdżycy.
W przypadku prób leczenia takrolimusem okazał się skuteczniejszy od cyklofosfamidu –zwłaszcza w toczniu nerkowym, powikłanym z zapaleniem nerek. Jego skuteczność była porównywalna u dzieci z mykofenolanem mofetylu. Zaś z badania dotyczącego rituksimabu zastosowanego u 63 pacjentów na przestrzeni około 10 lat obserwacji wykazano znamienną poprawę funkcji nerek, ale zaobserwowano także objawy niepożądane u 18 proc. chorych – głównie w postaci anafilaksji.
Omówiła również doniesienie dotyczące próby leczenia choroby Kawasakiego infliksymabem. Nie zmniejszyła się oporność badanej grupy na leczenie, mimo że występowała poprawa w zakresie krótszego czasu trwania gorączek oraz niektórych markerów zapalenia. Wciąż poszukiwane jest dobre leczenie w tej jednostki chorobowej.
Wykład wygłoszony był podczas konferencji "Trendy w reumatologii na przełomie 2015/2016" we Wrocławiu.
