Choroby tarczycy u pacjentów z pierwotnym zapaleniem dróg żółciowych
Autor: Marta Koblańska
Data: 03.02.2017
Źródło: Floreani A I wsp. Am J Gastroenterol 2017 112, 114-119
Pomimo częstego współwystępowania chorób tarczycy u pacjentów z PBC, problem ten nie wpływa istotnie na przebieg choroby wątroby i rokowanie.
Pierwotne zapalenie dróg żółciowych (ang. primary biliary cholangitis – PBC) często współistnieje z innymi chorobami, w etiologii których kluczową rolę odgrywają zaburzenia immunologiczne. Relatywnie niewiele jest natomiast danych na temat zaburzeń tyreologicznych w tej grupie chorych, w tym zwłaszcza dotyczących ewentualnego ich wpływu na przebieg PBC. Na łamach czasopisma American Journal of Gastroenterology ukazała się praca, która omawia powyższe zagadnienie.
W analizie uwzględniono grupę 921 chorych z PBC (obserwacja w okresie 1975 – 2015r.) z dwóch europejskich ośrodków – w Padwie (376 chorych) oraz w Barcelonie (545 pacjentów). Średni okres obserwacji badanej grupy wyniósł 126,9 ± 91,7 miesięcy. Przedmiotem analizy były m.in. dane kliniczne, biochemiczne, a także dotyczące aktywności histologicznej PBC.
W sumie u 150 chorych (16,3%) zidentyfikowano zaburzenia funkcji tarczycy, z czego w 94 przypadkach była to choroba Hashimoto (10,2%), w 15 – choroba Gravesa-Basedowa (1,6%), w 22 – wole guzkowe (2,4%), w 7 – rak tarczycy (0,8%) oraz w 12 przypadkach inne choroby tarczycy (1,3%). Nie odnotowano istotnych różnic w częstości współwystępowania poszczególnych patologii tarczycy pomiędzy Padwą a Barceloną, za wyjątkiem choroby Gravesa-Basedowa oraz raka tarczycy, który częściej odnotowywany był w ośrodku włoskim. Chorzy z PBC, u których stwierdzono zaburzenia tyreologiczne, nie różnili się istotnie w zakresie aktywności choroby w badaniu histologicznym w momencie diagnozy, częstości dekompensacji PBC, częstości występowania raka wątrobowokomórkowego czy odsetka przeszczepień wątroby w porównaniu z podgrupą, w której nie odnotowano współwystępowania chorób tarczycy.
Autorzy konkludują, że pomimo częstego współwystępowania chorób tarczycy u pacjentów z PBC, problem ten nie wpływa istotnie na przebieg choroby wątroby i rokowanie.
W analizie uwzględniono grupę 921 chorych z PBC (obserwacja w okresie 1975 – 2015r.) z dwóch europejskich ośrodków – w Padwie (376 chorych) oraz w Barcelonie (545 pacjentów). Średni okres obserwacji badanej grupy wyniósł 126,9 ± 91,7 miesięcy. Przedmiotem analizy były m.in. dane kliniczne, biochemiczne, a także dotyczące aktywności histologicznej PBC.
W sumie u 150 chorych (16,3%) zidentyfikowano zaburzenia funkcji tarczycy, z czego w 94 przypadkach była to choroba Hashimoto (10,2%), w 15 – choroba Gravesa-Basedowa (1,6%), w 22 – wole guzkowe (2,4%), w 7 – rak tarczycy (0,8%) oraz w 12 przypadkach inne choroby tarczycy (1,3%). Nie odnotowano istotnych różnic w częstości współwystępowania poszczególnych patologii tarczycy pomiędzy Padwą a Barceloną, za wyjątkiem choroby Gravesa-Basedowa oraz raka tarczycy, który częściej odnotowywany był w ośrodku włoskim. Chorzy z PBC, u których stwierdzono zaburzenia tyreologiczne, nie różnili się istotnie w zakresie aktywności choroby w badaniu histologicznym w momencie diagnozy, częstości dekompensacji PBC, częstości występowania raka wątrobowokomórkowego czy odsetka przeszczepień wątroby w porównaniu z podgrupą, w której nie odnotowano współwystępowania chorób tarczycy.
Autorzy konkludują, że pomimo częstego współwystępowania chorób tarczycy u pacjentów z PBC, problem ten nie wpływa istotnie na przebieg choroby wątroby i rokowanie.
Przegląd Gastroenterologiczny
